ترجمة معاني آية 37 سورة آل عمران - الترجمة الكردية - موسوعة القرآن الكريم

آية: 37

فَتَقَبَّلَهَا رَبُّهَا بِقَبُولٍ حَسَنٖ وَأَنۢبَتَهَا نَبَاتًا حَسَنٗا وَكَفَّلَهَا زَكَرِيَّاۖ كُلَّمَا دَخَلَ عَلَيۡهَا زَكَرِيَّا ٱلۡمِحۡرَابَ وَجَدَ عِندَهَا رِزۡقٗاۖ قَالَ يَٰمَرۡيَمُ أَنَّىٰ لَكِ هَٰذَاۖ قَالَتۡ هُوَ مِنۡ عِندِ ٱللَّهِۖ إِنَّ ٱللَّهَ يَرۡزُقُ مَن يَشَآءُ بِغَيۡرِ حِسَابٍ

ئەمجا پەروەردگار (نەزرەکەی) مەریەمی وەرگرت بەوەرگرتنێکی جوان وە ڕواندی (پەروەردەی کرد) بە ڕواندنێک (پەروەردەیەکی) جوان وە زەکەرییا دەستەبەریی کرد (ئەرکی ژیانی گرتە ئەستۆ و خودا کردی بەمامۆستای مەریەم) ھەر کات زەکەریا بڕۆشتایە بۆ لای مەریەم لە شوێنی خواپەرستیەکەیدا خواردەمەنی وڕزق و ڕۆزی لەلا دەبینی (زەکەریا) ووتی: ئەی مەریەم ئەمەت لە کوێ بوو؟ (مەریەم) ووتی: ئەوە لەلایەن خواوەیە بەڕاستی خوا ڕۆزی دەدات بە ھەر کەسێک کە بیەوێت بە بێ حساب و بێژمار