ترجمة معاني آية 37 سورة البقرة - الترجمة الكردية - صلاح الدين - موسوعة القرآن الكريم

آية: 37

فَتَلَقَّىٰٓ ءَادَمُ مِن رَّبِّهِۦ كَلِمَٰتٖ فَتَابَ عَلَيۡهِۚ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلتَّوَّابُ ٱلرَّحِيمُ

[ فَتَلَقَّى آدَمُ مِنْ رَبِّهِ كَلِمَاتٍ ] ئاده‌م په‌شیمان بۆوه‌و وتی: [ رَبَّنَا ظَلَمْنَا أَنْفُسَنَا وَإِنْ لَمْ تَغْفِرْ لَنَا وَتَرْحَمْنَا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ ] (الْأَعْرَافِ: ٢٣) واته‌: په‌روه‌ردگار زوڵممان له‌ نه‌فسی خۆمان كرد ئه‌گه‌ر لێمان خۆش نه‌بیت و ڕه‌حممان پێ نه‌كه‌ی ئه‌وه‌ ئێمه‌ له‌ زه‌ره‌رمه‌ندان ئه‌بین [ فَتَابَ عَلَيْهِ إِنَّهُ هُوَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ (٣٧) ] كه‌ وای فه‌رموو خوای گه‌وره‌ش ته‌وبه‌ی لێ قبووڵ كرد، به‌ دڵنیایی هه‌ر خوای گه‌وره‌یه‌ زۆر ته‌وبه‌ی به‌نده‌كان قبووڵ ئه‌كات وه‌ زۆر به‌ ڕه‌حم و به‌زه‌ییه