ترجمة معاني آية 2 سورة الأنبياء - الترجمة الكردية - صلاح الدين - موسوعة القرآن الكريم

آية: 2

مَا يَأۡتِيهِم مِّن ذِكۡرٖ مِّن رَّبِّهِم مُّحۡدَثٍ إِلَّا ٱسۡتَمَعُوهُ وَهُمۡ يَلۡعَبُونَ

[ مَا يَأْتِيهِمْ مِنْ ذِكْرٍ مِنْ رَبِّهِمْ مُحْدَثٍ إِلَّا اسْتَمَعُوهُ وَهُمْ يَلْعَبُونَ (٢) ] هیچ زیكرو یادو وەحى و قورئانێكیان بۆ نایات لە لایەن پەروەردگاریانەوە كە تازە دابەزیوە ئیللا كە گوێی لێ ئەگرن ئەوان یاری ئەكەن وە گرنگی و بایەخی پێ نادەن، (ئیبنو عەبباس) بە كافرانى قوڕەیش دەفەرمێت: (ئەوە چیتانە قورئانى پیرۆز تازەترین كتابە ئێوە شوێنى ناكەون كەچى ئەڕۆن پرسیار لە جولەكە دەكەن كە تەوراتەكەیان دەستكارى كراوەو زیادو كەم كراوە؟!) .