ترجمة معاني آية 27 سورة الملك - الترجمة الكردية - صلاح الدين - موسوعة القرآن الكريم

آية: 27

فَلَمَّا رَأَوۡهُ زُلۡفَةٗ سِيٓـَٔتۡ وُجُوهُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ وَقِيلَ هَٰذَا ٱلَّذِي كُنتُم بِهِۦ تَدَّعُونَ

[ فَلَمَّا رَأَوْهُ زُلْفَةً سِيئَتْ وُجُوهُ الَّذِينَ كَفَرُوا ] وه‌ كاتێك كه‌ قیامه‌ت هه‌ڵساو سزای خوای گه‌وره‌یان بینی و زانیان سزاكه‌ لێیان نزیكه‌، ئه‌و كاته‌ ده‌موچاویان ڕه‌ش هه‌ڵگه‌ڕا وه‌ پێ ناخۆش بوونی پێوه‌ دیار بوو، وه‌ زه‌لیلی به‌سه‌ریاندا زاڵ بوو [ وَقِيلَ هَذَا الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تَدَّعُونَ (٢٧) ] كه‌ ئه‌مرن ئه‌و كاته‌ سزای ئه‌وان ده‌ست پێ ئه‌كات، وه‌ پێیان ئه‌ووترێ ئه‌مه‌ ئه‌و قیامه‌ت و سزایه‌یه‌ كه‌ ئێوه‌ له‌ دونیادا گاڵته‌تان پێ ئه‌هات و داواتان ئه‌كردو په‌له‌تان لێ ئه‌كرد.