ترجمة معاني آية 44 سورة ابراهيم - الترجمة الكردية الكرمانجية - موسوعة القرآن الكريم

آية: 44

وَأَنذِرِ ٱلنَّاسَ يَوۡمَ يَأۡتِيهِمُ ٱلۡعَذَابُ فَيَقُولُ ٱلَّذِينَ ظَلَمُواْ رَبَّنَآ أَخِّرۡنَآ إِلَىٰٓ أَجَلٖ قَرِيبٖ نُّجِبۡ دَعۡوَتَكَ وَنَتَّبِعِ ٱلرُّسُلَۗ أَوَلَمۡ تَكُونُوٓاْ أَقۡسَمۡتُم مِّن قَبۡلُ مَا لَكُم مِّن زَوَالٖ

44. [هەی موحەممەد] مرۆڤان ژ وێ ڕۆژا ئیزا بۆ وان دئێت [كو ڕۆژا قیامەتێیە] بترسینە، ڤێجا ئەوێت ستەمكاری كرین دێ بێژن: خودایێ مە، هەتا وەختەكێ نێزیك مە بهێلە، دا ئەم بەرسڤا بانگ و گازییا تە بدەین، و ڕێكا پێغەمبەران بگرین و ل دویڤ وان بچین [و ملیاكەت دێ بێژنێ]، ما هەوە بەری نوكە سویند نەخواربوو هوین دێ د ئەردیدا مینن و چو قیامەت نینن.