ترجمة معاني آية 97 سورة الإسراء - الترجمة الكردية الكرمانجية - موسوعة القرآن الكريم

آية: 97

وَمَن يَهۡدِ ٱللَّهُ فَهُوَ ٱلۡمُهۡتَدِۖ وَمَن يُضۡلِلۡ فَلَن تَجِدَ لَهُمۡ أَوۡلِيَآءَ مِن دُونِهِۦۖ وَنَحۡشُرُهُمۡ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ عَلَىٰ وُجُوهِهِمۡ عُمۡيٗا وَبُكۡمٗا وَصُمّٗاۖ مَّأۡوَىٰهُمۡ جَهَنَّمُۖ كُلَّمَا خَبَتۡ زِدۡنَٰهُمۡ سَعِيرٗا

97. و ئەوێ خودێ ڕاستەڕێ بكەت، ئەوە یێ ڕاستەڕێكری، و هەر كەسێ خودێ [ژ بەر كار و كریارێت وی] وی گومڕا و بەرزە بكەت، ڤێجا ژ بلی خودێ تو چو هاریكاران بۆ نابینی، و ئەم ڕۆژا قیامەتێ دێ وان ل سەر سەروچاڤان كۆرە و كەڕ و لال كۆمكەین، و جهێ وان دۆژەهە و هەر وەختێ گوڕییا وێ‌ داهات، ئەم گوڕی و سۆتنێ لێ زێدە دكەین.