ترجمة معاني آية 29 سورة الكهف - الترجمة الكردية الكرمانجية - موسوعة القرآن الكريم

آية: 29

وَقُلِ ٱلۡحَقُّ مِن رَّبِّكُمۡۖ فَمَن شَآءَ فَلۡيُؤۡمِن وَمَن شَآءَ فَلۡيَكۡفُرۡۚ إِنَّآ أَعۡتَدۡنَا لِلظَّٰلِمِينَ نَارًا أَحَاطَ بِهِمۡ سُرَادِقُهَاۚ وَإِن يَسۡتَغِيثُواْ يُغَاثُواْ بِمَآءٖ كَٱلۡمُهۡلِ يَشۡوِي ٱلۡوُجُوهَۚ بِئۡسَ ٱلشَّرَابُ وَسَآءَتۡ مُرۡتَفَقًا

29. و بێژە: هەق [هەر] ئەوە ئەوێ ژ دەڤ خودایێ هەوە هاتی [كو ئیسلام و قورئانە]، ڤێجا هەر كەسێ بڤێت بلا باوەرییێ بینیت، و هەر كەسێ بڤێت ژی بلا گاور ببیت، ب ڕاستی مە بۆ ستەمكاران ئاگرەكێ وەسا یێ بەرهەڤكری، كو گوڕییا وی یا ل وان هاتییە ئێك، و ئەگەر هەوار كرن [ئاڤەك خواستن] دێ بەرسڤا وان ب ئاڤەكا وەكی سفرێ حەلیایی ئێتەدان [وەسا یا شاریایە] سەروچاڤان دبرێژیت، چ پیسە ڤەخوارنە و چ پیسە جهە لێ خۆجهـ دبن.