ترجمة معاني آية 22 سورة النور - الترجمة الكردية الكرمانجية - موسوعة القرآن الكريم

آية: 22

وَلَا يَأۡتَلِ أُوْلُواْ ٱلۡفَضۡلِ مِنكُمۡ وَٱلسَّعَةِ أَن يُؤۡتُوٓاْ أُوْلِي ٱلۡقُرۡبَىٰ وَٱلۡمَسَٰكِينَ وَٱلۡمُهَٰجِرِينَ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِۖ وَلۡيَعۡفُواْ وَلۡيَصۡفَحُوٓاْۗ أَلَا تُحِبُّونَ أَن يَغۡفِرَ ٱللَّهُ لَكُمۡۚ وَٱللَّهُ غَفُورٞ رَّحِيمٌ

22. و بلا خودانێت خێر و سەدەقە و كەرەم و بەرفرەهییێ [ئەوێت دەست بەری هەمییان د دینێ خودێدا هەی، كو ئەبو بەكرە] سویند نەخۆن، كو قەنجی و خێرێ د گەل كەس و كارێت خۆ یێت هەژار و بەلنگاز و مشەختی یێت ڕێكا خودێ ناكەن، و بلا ل وان ببۆرن و چاڤێ خۆ ژ وان بگرن و ئازا بكەن، ما هەوە نەڤێت خودێ ل هەوە نەگریت و گونەهێت هەوە ژێ ببەت، و خودێ ب خۆ گونەهـ ژێبەر و دلۆڤانە.