ترجمة معاني آية 29 سورة لقمان - الترجمة الكردية الكرمانجية - موسوعة القرآن الكريم

آية: 29

أَلَمۡ تَرَ أَنَّ ٱللَّهَ يُولِجُ ٱلَّيۡلَ فِي ٱلنَّهَارِ وَيُولِجُ ٱلنَّهَارَ فِي ٱلَّيۡلِ وَسَخَّرَ ٱلشَّمۡسَ وَٱلۡقَمَرَۖ كُلّٞ يَجۡرِيٓ إِلَىٰٓ أَجَلٖ مُّسَمّٗى وَأَنَّ ٱللَّهَ بِمَا تَعۡمَلُونَ خَبِيرٞ

29. ما تو نابینی خودێ شەڤێ دكەتە د ناڤ ڕۆژێدا، و ڕۆژێ دكەتە د ناڤ شەڤێدا [هەردووكان ب ڤێ چەندێ كورت و درێژ دكەت]، و ڕۆژ و هەیڤ یێت بۆ هەوە خزمەت خۆش كرین [یێت ئێخستینە د خزمەتا هەوەدا] هەر ئێك هەتا وەختەكێ دیاركری دێ ئێت و چیت، و تشتێ هوین دكەن خودێ ژێ ب ئاگەهە.