ترجمة معاني آية 13 سورة فاطر - الترجمة الكردية الكرمانجية - موسوعة القرآن الكريم

آية: 13

يُولِجُ ٱلَّيۡلَ فِي ٱلنَّهَارِ وَيُولِجُ ٱلنَّهَارَ فِي ٱلَّيۡلِ وَسَخَّرَ ٱلشَّمۡسَ وَٱلۡقَمَرَۖ كُلّٞ يَجۡرِي لِأَجَلٖ مُّسَمّٗىۚ ذَٰلِكُمُ ٱللَّهُ رَبُّكُمۡ لَهُ ٱلۡمُلۡكُۚ وَٱلَّذِينَ تَدۡعُونَ مِن دُونِهِۦ مَا يَمۡلِكُونَ مِن قِطۡمِيرٍ

13. شەڤێ دئێخیتە د ناڤ ڕۆژێڕا، و ڕۆژێ دئێخیتە د ناڤ شەڤێڕا [هەردووكان هۆسا كورت و درێژ دكەت ]، و ڕۆژ و هەیڤ یێت بەر ئەمری خۆ كرین، هەر ئێك هەتا دەمەكێ دەستنیشانكری دگەڕیت، ئەوێ ڤان كاران دكەت خودێیە، خودایێ هەوە، ملك هەمی یێ وییە، و ئەوێت هوین شوینا خودێ دپەرێسن، وان تیڤلێ بەركێ قەسپێ ژی نینە.