ترجمة معاني آية 97 سورة النساء - الترجمة الكردية الكرمانجية - موسوعة القرآن الكريم

آية: 97

إِنَّ ٱلَّذِينَ تَوَفَّىٰهُمُ ٱلۡمَلَٰٓئِكَةُ ظَالِمِيٓ أَنفُسِهِمۡ قَالُواْ فِيمَ كُنتُمۡۖ قَالُواْ كُنَّا مُسۡتَضۡعَفِينَ فِي ٱلۡأَرۡضِۚ قَالُوٓاْ أَلَمۡ تَكُنۡ أَرۡضُ ٱللَّهِ وَٰسِعَةٗ فَتُهَاجِرُواْ فِيهَاۚ فَأُوْلَٰٓئِكَ مَأۡوَىٰهُمۡ جَهَنَّمُۖ وَسَآءَتۡ مَصِيرًا

97. ب ڕاستی ئەوێت ستەم ل خۆ كرین [مشەخت نەبوویین و مایینە د ناڤ گاوراندا] ملیاكەت جانێ وان دكێشن و دبێژنێ: هوین ل سەر چ بوون؟ دێ بێژن: ب ڕاستی ئەم د ئەردیدا بەلنگاز و بێچارە بوویین [ئەم نەدشیاین مشەخت ببین و ئەم نەدشیاین موسلمانەتییا خۆ ژی ئاشكەرا بكەین] ملیاكەت دێ بێژنێ: ئەرێ ما ئەردێ خودێ یێ بەرفرەهـ نەبوو هوین مشەخت ببنێ؟ ڤێجا ئەڤان جهێ وان دۆژەهە و چ پیسە دویماهیكە.