ترجمة معاني آية 96 سورة طه - الترجمة المقدونية - موسوعة القرآن الكريم

آية: 96

قَالَ بَصُرۡتُ بِمَا لَمۡ يَبۡصُرُواْ بِهِۦ فَقَبَضۡتُ قَبۡضَةٗ مِّنۡ أَثَرِ ٱلرَّسُولِ فَنَبَذۡتُهَا وَكَذَٰلِكَ سَوَّلَتۡ لِي نَفۡسِي

96. „Јас го видов тоа што тие не го видоа,“ – одговори тој – „па грст земја од трагата на Гласникот^[184] зедов и фрлив, и ете, така тоа ми ја разубави мојата душа.“

[184] Гласникот – се однесува на мелекот Џибрил (архангелот Гаврил), кој таму се по­ја­вил на коњ и од местото каде што стапнал коњот зел грст од земјата која ја упо­тре­бил за градење на телето.