اې پیغمبره! یاد کړه هغه وخت چې ابراهیم علیه السلام له خپل رب څخه د دعا غوښتلو پر مهال وویل: اې زما پالونکیه! مکه د امن ښار وګرځوه، چې هیچا ته پکې زیان نه رسي او اوسېدونکو ته یې هر ډول مېوې ورکړه، او دا روزې پر تا او د آخرت په ورځ باور لرونکو ته ځانګړې کړه، نو الله تعالی ورته وویل: څوک چې له دوی څخه کافر شول، نو زه به ورته په دنیا کې د لږې ګټې پورته کولو روزي ورکړم، بیا به یې په آخرت کې په زوره د دوزخ اور ته را کش کړم، او د قیامت په ورځ د ور ګرځېدو بد ځای دی.
التفاسير:
من فوائد الآيات في هذه الصفحة:
• أن المسلمين مهما فعلوا من خير لليهود والنصارى؛ فلن يرضوا حتى يُخرجوهم من دينهم، ويتابعوهم على ضلالهم.
که مسلمانان له د یهودیانو او عیسویانو سره هر څومره نیکې وکړي نو هیڅکله به هم دوی ترې خوشاله نه شي، تر څو یې د خپل دین څخه ونه باسي او په ګمراهۍ کې یې پیروي و نه کړي.
• الإمامة في الدين لا تُنَال إلا بصحة اليقين والصبر على القيام بأمر الله تعالى.
په دین کې امامت نه شي تر لاسه کېدی، مګر په سم باور لرلو او د الله تعالی اوامرو منلو کې په صبر کولو سره تر لاسه کېږي.
• بركة دعوة إبراهيم عليه السلام للبلد الحرام، حيث جعله الله مكانًا آمنًا للناس، وتفضّل على أهله بأنواع الأرزاق.
د ابراهیم علیه السلام د دعا برکت چې د مکې ښار ته یې کړې وه، او الله تعالی خلکو ته د امن ښار وګرځوله، او پر اوسېدونکو یې د هر ډول روزۍ لورینه وکړه.