ترجمة معاني القرآن الكريم - الترجمة البشتوية للمختصر في تفسير القرآن الكريم
235
:
2
وَلَا جُنَاحَ عَلَیْكُمْ فِیْمَا عَرَّضْتُمْ بِهٖ مِنْ خِطْبَةِ النِّسَآءِ اَوْ اَكْنَنْتُمْ فِیْۤ اَنْفُسِكُمْ ؕ— عَلِمَ اللّٰهُ اَنَّكُمْ سَتَذْكُرُوْنَهُنَّ وَلٰكِنْ لَّا تُوَاعِدُوْهُنَّ سِرًّا اِلَّاۤ اَنْ تَقُوْلُوْا قَوْلًا مَّعْرُوْفًا ؕ۬— وَلَا تَعْزِمُوْا عُقْدَةَ النِّكَاحِ حَتّٰی یَبْلُغَ الْكِتٰبُ اَجَلَهٗ ؕ— وَاعْلَمُوْۤا اَنَّ اللّٰهَ یَعْلَمُ مَا فِیْۤ اَنْفُسِكُمْ فَاحْذَرُوْهُ ۚ— وَاعْلَمُوْۤا اَنَّ اللّٰهَ غَفُوْرٌ حَلِیْمٌ ۟۠
او پر تاسو باندې په اشاره کولو کې څه ګناه نشته ده چې کله ستاسو رغبت وي په غوښتلو د هغو ښځو کې چې د خاوند د مړینې یا بائن (درې طلاقه) طلاق په وجه په عدت کې وي؛ لکه چې ووايئ: چې کله دې عدت ختم شو بیا ما خبر کړه، او پر تاسو څه ګناه نشته په هغه څه کې چې تاسو پټ کړي وي په خپلو زړونو کې د رغبت نه په غوښتلو د معتدې ښځې کې وروسته له ختمیدو د هغوئ د عدت نه، الله تعالی پوهېږي چې تاسو به خامخا هغوئ د ډېر رغبت او خواهش په وجه یادوئ، نو الله تعالی تاسو ته د عدت په وخت کې اشاره کول جایز کړل د ښکاره وینا پر ځائ، او ځان وساتئ له دې نه چې تاسو د عدت په موده کې د یوبل سره د نکاح کولو پټې وعدې وکړئ، مګر د شرع موافق وینا چې هغه اشاره کول دي، او تاسو د عدت په موده کې نکاح مه تړئ، او پوهه شئ چې الله تعالی ښه پوهیږي په هغه څه چې تاسو یې په خپلو نفسونو کې پټوئ د هغه څه نه چې تاسو ته یې جایز کړي او په هغه څه چې پر تاسو یې حرام کړي دي، نو له الله تعالی څخه ووېرېږئ، او د هغه د حکم خلاف مه کوئ، او پوهه شئ چې الله تعالی بښوونکی دی هغه چاته چې توبه وباسي د هغه له بندګانو نه، صبرناک دی په سزا ورکولو کې تلوار (بېړه) نه کوي.
التفاسير:
من فوائد الآيات في هذه الصفحة:
• مشروعية العِدة على من توفي عنها زوجها بأن تمتنع عن الزينة والزواج مدة أربعة أشهر وعشرة أيام.
د عدت مشروعیت د هغې ښځې لپاره چې خاوند یې مړ شوی وي دا ښځه به څلور میاشتې او لس ورځې ډول او سنګار نه کوي او له بل چا سره به نکاح هم نه کوي.
• معرفة المؤمن باطلاع الله عليه تَحْمِلُه على الحذر منه تعالى والوقوف عند حدوده.
د مؤمن پوهېدنه پر دې چې الله تعالی د ده (په هرڅه) خبر دی، مؤمن دې ته هڅوي چې له الله تعالی څخه ووېرېږي او د هغه له پولو نه وانه وړي.
• الحث على المعاملة بالمعروف بين الأزواج والأقارب، وأن يكون العفو والمسامحة أساس تعاملهم فيما بينهم.
د ښځې، خاوند او خپلوانو یو بل سره ښېګڼې ته هڅونه او دا چې بښنه او یو بل ته تېرېدل د دوی ترمنځ د تعامل بنسټ (اساس) وي.
