قَالَ الَّذِیْ عِنْدَهٗ عِلْمٌ مِّنَ الْكِتٰبِ اَنَا اٰتِیْكَ بِهٖ قَبْلَ اَنْ یَّرْتَدَّ اِلَیْكَ طَرْفُكَ ؕ— فَلَمَّا رَاٰهُ مُسْتَقِرًّا عِنْدَهٗ قَالَ هٰذَا مِنْ فَضْلِ رَبِّیْ ۫— لِیَبْلُوَنِیْۤ ءَاَشْكُرُ اَمْ اَكْفُرُ ؕ— وَمَنْ شَكَرَ فَاِنَّمَا یَشْكُرُ لِنَفْسِهٖ ۚ— وَمَنْ كَفَرَ فَاِنَّ رَبِّیْ غَنِیٌّ كَرِیْمٌ ۟
له سليمان سره موجود يو نېک پوه سړي وويل: چې له هغه سره د کتاب پوهه هم وه، او ترڅنګ يې د الله لوی هغه نوم هم و چې د هغه په مرسته څوک دعا وغواړي؛ نو قبليږي: زه د هغې تخت درته راوړم مخکې ستا د سترګو تر رپ، داسې چې الله ته به دعا وکړم؛ نو هغه به يې راته راوړي، نو هغه دعا وکړه او دعا يې قبوله شوه، کله چې سليمان دهغې تخت له ځان سره نېږدې ځای پرځای شوی وليد ويې ويل: دغه زما د پالونکي پېرزوينه ده، تر څو مې وازمويي چې زه د هغه د نعمتونو شکر کوم او که يې ناشکري کوم؟ که چا د الله شکر واېستی؛ نو د شکر ګټه به يې ور ورسيږي، الله بې پروا دی، د بندګانو شکر يې هغه ته څه نه ورزياتوي، چا چې د الله له نعمتونو نټه وکړه او شکر يې ونه اېستی، بېشکه زما پالونکی د هغه له شکره غني او کريم دی، او د هغه له کرم څخه داده چې پر هغه چا يې غوروای ورکړی چې له نعمتونو يې نټه کړې ده.
التفاسير: