ترجمة معاني آية 44 سورة هود - الترجمة الفارسية - تفسير السعدي - موسوعة القرآن الكريم

آية: 44

وَقِیْلَ یٰۤاَرْضُ ابْلَعِیْ مَآءَكِ وَیٰسَمَآءُ اَقْلِعِیْ وَغِیْضَ الْمَآءُ وَقُضِیَ الْاَمْرُ وَاسْتَوَتْ عَلَی الْجُوْدِیِّ وَقِیْلَ بُعْدًا لِّلْقَوْمِ الظّٰلِمِیْنَ ۟

﴿وَ﴾ و هنگامی که خداوند آنها را غرق نمود و نوح و همراهانش را نجات داد، ﴿قِيلَ يَٰٓأَرۡضُ ٱبۡلَعِي مَآءَكِ﴾ گفته شد: ای زمین! آبی که از تو بیرون آمده و آبی که از آسمان بر تو فرود آمده است ـ و اکنون بر روی تو می‌باشد ـ همه را فرو ببر. ﴿وَيَٰسَمَآءُ أَقۡلِعِي﴾ و ای آسمان! از باریدن بایست. پس زمین و آسمان دستور خداوند را به جای آوردند؛ زمین آبش را فرو برد، و آسمان از باریدن باز ایستاد. ﴿وَغِيضَ ٱلۡمَآءُ﴾ و آب از زمین فرو نشانده شد، ﴿وَقُضِيَ ٱلۡأَمۡرُ﴾ و فرمان هلاک شدن تکذیب کنندگان و نجات یافتن مؤمنان اجرا گردید. ﴿وَٱسۡتَوَتۡ عَلَى ٱلۡجُودِيِّ﴾ و کشتی بر آن کوه معروف در سرزمین موصل لنگر انداخت، ﴿وَقِيلَ بُعۡدٗا لِّلۡقَوۡمِ ٱلظَّٰلِمِينَ﴾ و گفته شد: نابود باد گروه ستمکاران؛ یعنی پس از هلاک شدنشان، لعنت و دوری از رحمت خدا و عذاب همواره به دنبال آنهاست.