ترجمة معاني آية 120 سورة النحل - الترجمة الفارسية - تفسير السعدي - موسوعة القرآن الكريم

آية: 120

اِنَّ اِبْرٰهِیْمَ كَانَ اُمَّةً قَانِتًا لِّلّٰهِ حَنِیْفًا ؕ— وَلَمْ یَكُ مِنَ الْمُشْرِكِیْنَ ۟ۙ

خداوند متعال از آنچه به ابراهیم ارزانی نموده، و از فضایل و مناقب عالی و کاملی که به وی اختصاص داده بود، خبر داده و می‌فرماید: ﴿إِنَّ إِبۡرَٰهِيمَ كَانَ أُمَّةٗ﴾ به راستی ابراهیم، پیشوایی بود که همۀ خصلت‌های خوب را داشت و هدایتگر بود. ﴿قَانِتٗا لِّلَّهِ﴾ مطیع، و بر طاعت پروردگارش مداوم بود، و دین و عبادت را خالصانه برای خدا انجام می‌داد، ﴿حَنِيفٗا﴾ از سر محبت و توبه و بندگی، روی آورنده به خدا بود و از غیر او رویگردان بود. ﴿وَلَمۡ يَكُ مِنَ ٱلۡمُشۡرِكِينَ﴾ و در گفتار و کردار و تمام حالاتش از مشرکان بیزار بود؛ چون ابراهیم، امام و پیشوای موحّدان و یکتا پرستان است.