ترجمة معاني آية 30 سورة النور - الترجمة الفارسية - تفسير السعدي - موسوعة القرآن الكريم

آية: 30

قُلْ لِّلْمُؤْمِنِیْنَ یَغُضُّوْا مِنْ اَبْصَارِهِمْ وَیَحْفَظُوْا فُرُوْجَهُمْ ؕ— ذٰلِكَ اَزْكٰی لَهُمْ ؕ— اِنَّ اللّٰهَ خَبِیْرٌ بِمَا یَصْنَعُوْنَ ۟

مؤمنان را راهنمایی کن و به آنان که ایمان دارند؛ ایمانی که آنها را از انجام آنچه خللی به اعتقاد و باورشان وارد می‌نماید، بگو: ﴿يَغُضُّواْ مِنۡ أَبۡصَٰرِهِمۡ﴾ چشم‌هایشان را از نگاه به عورت‌ها، و زنان بیگانه، و نوجوانانی «امرد» که نگاه کردن به آنها باعث فتنه می‌گردد، و نگاه کردن به زینت و زخارف دنیا که باعث فتنه می‌شود و انسان را به چیزی مبتلا می‌نماید که ممنوع است، فرو گیرند. ﴿وَيَحۡفَظُواْ فُرُوجَهُمۡ﴾ و شرمگاه‌های خویشتن را از آمیزش جنسی حرام با زنان، و یا همجنس بازی مصون بدارند، و از دست زدن به شرمگاه و نگاه کردن به آن دوری نموده، و پاکدامنی ورزند. ﴿ذَٰلِكَ﴾ [آن] حفاظت چشمان و شرمگاه‌ها، ﴿أَزۡكَىٰ لَهُمۡ﴾ برایشان سزاوارتر است و باعث رشد اعمالشان می‌گردد؛ زیرا هرکس شرمگاه و چشمان خود را از حرام حفظ نماید، از پلیدی‌هایی که بدکاران و اهل معاصی بدان آلوده می‌شوند، محفوظ می‌ماند؛ و اعمالش به سبب ترکِ امورِ حرامی که نفس به آن طمع دارد و آدمی را به انجام آن فرا می‌خواند، رشد می‌کند. پس هر کس چیزی را به خاطر خداوند ترک کند، خداوند در عوض به او چیز بهتری می‌دهد؛ و هرکس چشمان خود را فرو بگیرد، خداوند به او بینش و روشنایی می‌دهد؛ زیرا هرگاه بنده، شرمگاه و نگاهش را از حرام و مقدمات آن حفظ نماید ـ‌علی‌رغم اینکه انگیزه‌های شهوت در وجود او باشدـ بر دیگر اعضا و جوارحش کنترل کامل‌تر و بهتری خواهد داشت. بنابراین خداوند کنترلِ شرمگاه را «حفظ» نامیده است. پس هرچیزی که قرار است محفوظ نگاه داشته شود؛ اگر حفظ کننده‌اش در مراقبت و نگاهداری آن نکوشد؛ و از اسبابی که باعث حفظ آن می‌گردد، بهره نگیرد؛ آن چیز محفوظ باقی نمی‌ماند. همچنین چشم و شرمگاه، اگر بنده در حفاظت و کنترل آنها نکوشد، او را دچار مصیبت و مشکلاتی خواهند کرد. و بنگر چگونه خداوند متعال به طور مطلق دستور داده است شرمگاه حفظ شود؛ چرا که در هیچ حالتی، استفاده از آن در راه حرام جایز نیست. اما در مورد چشم فرمود: ﴿يَغۡضُضۡنَ مِنۡ أَبۡصَٰرِهِنَّ﴾ و چشمان خود را فرو بگیرند، و کلمۀ ﴿مِنۡ﴾ را به‌کار برد که بر تبعیض دلالت می‌نماید؛ زیرا در بعضی اوقات اگر نیاز باشد نگاه کردن جایز است، مانند نگاه کردن شاهد و کارگر و خواستگار و امثال آن. سپس خداوند بندگان را یادآور شد که به یاد داشته باشند خداوند به اعمال و کارهایشان آگاه است، تا در نزدیک نشدن به چیزهای حرام بکوشند.