ترجمة معاني آية 136 سورة الشعراء - الترجمة الفارسية - تفسير السعدي - موسوعة القرآن الكريم

آية: 136

قَالُوْا سَوَآءٌ عَلَیْنَاۤ اَوَعَظْتَ اَمْ لَمْ تَكُنْ مِّنَ الْوٰعِظِیْنَ ۟ۙ

آنها درحالی که با حق مخالفت نموده، و پیامبرشان را تکذیب می‌کردند، گفتند: ﴿سَوَآءٌ عَلَيۡنَآ أَوَعَظۡتَ أَمۡ لَمۡ تَكُن مِّنَ ٱلۡوَٰعِظِينَ﴾ اندرز گفتن و اندرز نگفتن تو برای ما یکسان است. و این نهایت سرکشی است؛ زیرا قومی که وجود و عدم موعظۀ الهی -که کوه‌های سرسخت در برابر آن ذوب می‌شود، و دل‌های خردمندان از آن پاره پاره می‌گردد- برایشان یکسان است، قومی هستند که ستمگری و شقاوت و بدبختی‌شان به آخرین حد رسیده، و امیدی برای هدایت آنها نیست. بنابراین گفتند: