ترجمة معاني آية 14 سورة غافر - الترجمة الفارسية - تفسير السعدي - موسوعة القرآن الكريم

آية: 14

فَادْعُوا اللّٰهَ مُخْلِصِیْنَ لَهُ الدِّیْنَ وَلَوْ كَرِهَ الْكٰفِرُوْنَ ۟

و از آنجا که آدمی از نشانه‌ها پند می‌پذیرد، و پند پذیرفتن باعث خالص نمودن عبادت و طاعت برای خدا می‌گردد، موضوعی را که می‌خواهد به آن بپردازد و بر آن مطلب، مترتّب شود، با حرف «فا» که بر سببیّت دلالت می‌نماید، آغاز می‌کند و می‌فرماید: ﴿فَٱدۡعُواْ ٱللَّهَ مُخۡلِصِينَ لَهُ ٱلدِّينَ﴾ پس خدا را به فریاد بخوانید، و عبادت و طاعت را خاص او کنید؛ و این هم شامل دعای عبادت، و هم شامل دعای خواستن می‌شود. اخلاص؛ یعنی اینکه در همۀ عبادت‌های واجب و مستحب، فقط خدا مد نظر باشد. و در ادای حقوق خدا و حقوق بندگان خدا، هدف فقط خدا باشد. [خلاصۀ آیه] یعنی هدفتان از تمام چیزهایی که به عنوان دین انجام می‌دهید، و با آن به خدا نزدیکی می‌جویید، هدفتان فقط خدا باشد. ﴿وَلَوۡ كَرِهَ ٱلۡكَٰفِرُونَ﴾ هر چند که کافران دوست نداشته باشند. بنابراین به آنها توجه نکنید، و شما را از دینتان باز ندارند، و سرزنش هیچ سرزنش کننده‌ای شما را از خدا دور نکند. کافران، یگانه‌پرستی و انجام خالصانۀ عبادت و طاعت برای خدا را نمی‌پسندند، و به شدّت از آن نفرت دارند، همان‌طور که خداوند متعال فرموده است: ﴿وَإِذَا ذُكِرَ ٱللَّهُ وَحۡدَهُ ٱشۡمَأَزَّتۡ قُلُوبُ ٱلَّذِينَ لَا يُؤۡمِنُونَ بِٱلۡأٓخِرَةِۖ وَإِذَا ذُكِرَ ٱلَّذِينَ مِن دُونِهِۦٓ إِذَا هُمۡ يَسۡتَبۡشِرُونَ﴾ و هر گاه خداوند به تنهایی یاد شود کسانی که به آخرت ایمان نمی‌آورند، خشمگین و ناراحت می‌شوند؛ و هرگاه کسانی غیر از خدا یاد شوند، به ناگاه آنان شاد و خوشحال می‌گردند.