ترجمة معاني آية 12 سورة الرحمن - الترجمة الفارسية - تفسير السعدي - موسوعة القرآن الكريم

آية: 12

وَالْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَالرَّیْحَانُ ۟ۚ

﴿وَٱلۡحَبُّ ذُو ٱلۡعَصۡفِ﴾ و دانه که ساقه و خوشه دارد و از آن قسمت درو می‌شود، و از کاه آن چهارپایان و غیره استفاده می‌کنند. و این شامل دانۀ گندم و جو و ذرّت و برنج و ارزن می‌شود.﴿وَٱلرَّيۡحَانُ﴾ و ریحان. احتمال دارد که منظور همۀ خوراکی‌هایی باشد که انسان‌ها می‌خورند، و آنگاه در اینجا عام بر خاص عطف شده است. و خداوند به طرز عام و خاص روزی را به بندگانش ارزانی می‌دارد. و احتمال دارد که منظور همین ریحان معروف است و خداوند با فراهم آوردن انواع بوهای خوشی که به مشام می‌رسد و باعث شادی می‌گردند، بر بندگانش منّت گذارده است.