ترجمة معاني آية 6 سورة البروج - الترجمة الفارسية - تفسير السعدي - موسوعة القرآن الكريم

آية: 6

اِذْ هُمْ عَلَیْهَا قُعُوْدٌ ۟ۙ

سپس گودال‌ها [=أخدود] را توضیح داد و فرمود: ﴿ٱلنَّارِ ذَاتِ ٱلۡوَقُودِ﴾ گودال‌های پر از آتش و دارای هیزم فراوان، ﴿إِذۡ هُمۡ عَلَيۡهَا قُعُودٞ﴾ هنگامی که بر آن نشسته بودند، ﴿وَهُمۡ عَلَىٰ مَا يَفۡعَلُونَ بِٱلۡمُؤۡمِنِينَ شُهُودٞ﴾ و آنان بر آنچه با مؤمنان می‌کردند حاضر و گواه بودند. این نهایت سنگدلی و ستمگری است، چون آنها هم به آیات خدا کفر ورزیدند و با آن عناد ورزیدند و هم مؤمنان را شکنجه کردند؛ شکنجه‌ای بسیار فجیع که دل‌ها را به تکان و لرزه می‌دارد! کافران بر کنار گودال‌های پر از آتش حاضر می‌شدند، و به تماشای صحنۀ انداختن مؤمنان به داخل آتش می‌پرداختند، و از مؤمنان ایرادی ـ‌جز خصلتی‌ـ نگرفته بودند که مؤمنان به خداوند ایمان آورده بودند؛ که ‌در حقیقت به واسطۀ آن [خصلت] مورد مدح و ستایش قرار می‌گیرند و مایۀ سعادت آنان است، و آن عبارت است از ایمان به خدای چیره و ستوده؛ خداوندی که دارای آنچنان عزتی است که بر هر چیزی غالب آمده، و او در گفته‌ها و اوصاف و اقوالش ستوده است.