ترجمة معاني آية 120 سورة النحل - الترجمة الفلبينية (تجالوج) للمختصر في تفسير القرآن الكريم - موسوعة القرآن الكريم

آية: 120

إِنَّ إِبۡرَٰهِيمَ كَانَ أُمَّةٗ قَانِتٗا لِّلَّهِ حَنِيفٗا وَلَمۡ يَكُ مِنَ ٱلۡمُشۡرِكِينَ

Tunay na si Abraham noon – sumakanya ang pagbati ng kapayapaan – ay isang tagapagbuklod ng mga katangian ng kabutihan, na nagpapamalagi sa pagtalima sa Panginoon niya, na nakakiling palayo sa mga relihiyon sa kabuuan ng mga ito patungo sa Islām. Hindi nangyaring siya ay kabilang sa mga tagapagtambal kailanman.

من فوائد الآيات في هذه الصفحة:

• اقتضت رحمة الله أن يقبل توبة عباده الذين يعملون السوء من الكفر والمعاصي، ثم يتوبون ويصلحون أعمالهم، فيغفر الله لهم.

Hiniling ng awa ni Allāh na tanggapin ang pagbabalik-loob ng mga lingkod Niyang nakagagawa ng mga kasagwaan gaya ng kawalang-pananampalataya at mga pagsuway at pagkatapos nagbabalik-loob at nagsasaayos sa mga gawain nila kaya magpapatawad si Allāh sa kanila.

• يحسن بالمسلم أن يتخذ إبراهيم عليه السلام قدوة له.

Minamaganda para sa Muslim na gawin si Abraham – sumakanya ang pagbati ng kapayapaan – bilang huwaran para sa kanya.

• على الدعاة إلى دين الله اتباع هذه الطرق الثلاث: الحكمة، والموعظة الحسنة، والمجادلة بالتي هي أحسن.

Kailangan sa mga tagapag-anyaya sa relihiyon ni Allāh ang pagsunod sa tatlong paraang ito: ang karunungan, ang pangaral na maganda, at ang pakikipagtalo ayon sa siyang pinakamaganda.

• العقاب يكون بالمِثْل دون زيادة، فالمظلوم منهي عن الزيادة في عقوبة الظالم.

Ang parusa ay ayon sa pagtutulad nang walang pagdaragdag sapagkat ang nalabag sa katarungan ay sinasaway sa pagdaragdag sa kaparusahan ng nakalabag sa katarungan.