ترجمة معاني آية 128 سورة البقرة - الترجمة الفلبينية (تجالوج) للمختصر في تفسير القرآن الكريم - موسوعة القرآن الكريم

آية: 128

رَبَّنَا وَٱجۡعَلۡنَا مُسۡلِمَيۡنِ لَكَ وَمِن ذُرِّيَّتِنَآ أُمَّةٗ مُّسۡلِمَةٗ لَّكَ وَأَرِنَا مَنَاسِكَنَا وَتُبۡ عَلَيۡنَآۖ إِنَّكَ أَنتَ ٱلتَّوَّابُ ٱلرَّحِيمُ

O Panginoon namin, at gawin Mo kami bilang mga sumusuko sa utos Mo, na mga nagpapasailalim sa Iyo, na hindi kami nagtatambal sa Iyo ng isa man. Gumawa Ka mula sa mga supling namin ng isang kalipunang sumusuko sa Iyo. Ipakilala Mo sa amin ang pagsamba sa Iyo kung papaano ito. Magpalampas Ka sa mga masagwang gawa namin at pagkukulang namin sa pagtalima sa Iyo. Tunay na Ikaw ay ang Palatanggap ng pagbabalik-loob ng sinumang nagbalik-loob kabilang sa mga lingkod Mo, ang Maawain sa kanila.

من فوائد الآيات في هذه الصفحة:

• المؤمن المتقي لا يغتر بأعماله الصالحة، بل يخاف أن ترد عليه، ولا تقبل منه، ولهذا يُكْثِرُ سؤالَ الله قَبولها.

Ang mananampalatayang tagapangilag magkasala ay hindi nalilinlang ng mga gawa niyang maayos, bagkus nangangamba siyang isauli ang mga ito sa kanya at hindi tanggapin ang mga ito mula sa kanya. Dahil dito, dinadalasan niya ang paghiling kay Allāh na tanggapin ang mga ito.

• بركة دعوة أبي الأنبياء إبراهيم عليه السلام، حيث أجاب الله دعاءه وجعل خاتم أنبيائه وأفضل رسله من أهل مكة.

Ang pagpapala ng panalangin ng ama ng mga propeta, si Abraham – sumakanya ang pagbati ng kapayapaan – yayamang sumagot si Allāh sa dalangin niyon at gumawa Siya kay Propeta Muḥammad bilang pangwakas sa mga propeta Niya at pinakamainam sa mga sugo Niya mula sa mga naninirahan sa Makkah.

• دين إبراهيم عليه السلام هو الملة الحنيفية الموافقة للفطرة، لا يرغب عنها ولا يزهد فيها إلا الجاهل المخالف لفطرته.

Ang relihiyon ni Abraham – sumakanya ang pagbati ng kapayapaan – ay ang kapaniwalaang makatotoong sumasang-ayon sa kalikasan ng pagkalalang. Walang tumututol doon ni nagtatakwil niyon kundi ang mangmang na sumasalungat sa kalikasan ng pagkalalang sa kanya.

• مشروعية الوصية للذرية باتباع الهدى، وأخذ العهد عليهم بالتمسك بالحق والثبات عليه.

Ang pagkaisinasabatas ng tagubilin para sa mga supling sa pamamagitan ng pagsunod sa patnubay at pagtanggap ng tipan sa kanila sa pamamagitan ng pagkapit sa katotohanan at pagpapakatatag dito.