ترجمة معاني آية 15 سورة التوبة - الترجمة الفلبينية (تجالوج) للمختصر في تفسير القرآن الكريم - موسوعة القرآن الكريم

آية: 15

وَيُذۡهِبۡ غَيۡظَ قُلُوبِهِمۡۗ وَيَتُوبُ ٱللَّهُ عَلَىٰ مَن يَشَآءُۗ وَٱللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ

Maglalayo Siya ng ngitngit sa mga puso ng mga lingkod Niyang mananampalataya dahil sa natamo nila na pagwawagi laban sa mga iyon. Tumatanggap si Allāh ng pagbabalik-loob sa sinumang niloloob Niya kabilang sa mga nagmamatigas na ito kung nagbalik-loob sila, gaya ng naganap sa ilan sa mga mamamayan ng Makkah sa Araw ng Pagsakop. Si Allāh ay Maalam sa katapatan ng nagbabalik-loob kabilang sa kanila, Marunong sa paglikha Niya, pangangasiwa Niya, at pagbabatas Niya.

من فوائد الآيات في هذه الصفحة:

• في الآيات دلالة على محبة الله لعباده المؤمنين واعتنائه بأحوالهم، حتى إنه جعل من جملة المقاصد الشرعية شفاء ما في صدورهم وذهاب غيظهم.

Sa mga talata ng Qur'ān ay may pahiwatig sa pag-ibig ni Allāh sa mga lingkod Niyang mga mananampalataya at pagmamalasakit Niya sa mga kalagayan nila hanggang sa tunay na Siya ay gumawa na kabilang sa mga layon ng Batas ng Islām ang paglunas sa kinikimkim ng mga dibdib nila at ang pag-aalis ng ngitngit nila.

• شرع الله الجهاد ليحصل به هذا المقصود الأعظم، وهو أن يتميز الصادقون الذين لا يتحيزون إلا لدين الله من الكاذبين الذين يزعمون الإيمان.

Nagsabatas si Allāh ng pakikibaka upang matamo sa pamamagitan nito ang pinakadakilang nilalayong ito upang ang mga tapat na hindi kumikiling kundi sa Relihiyon ni Allāh ay maibukod sa mga sinungaling na nag-aangkin ng pananampalataya.

• عُمَّار المساجد الحقيقيون هم من وُصِفوا بالإيمان الصادق، وبالقيام بالأعمال الصالحة التي أُمُّها الصلاة والزكاة، وبخشية الله التي هي أصل كل خير.

Ang mga tunay na tagapagtaguyod ng mga masjid ay ang nailarawan sa pananampalatayang tapat, sa pagsasagawa ng mga gawaing maayos na ang pinakapangunahin ay ang pagdarasal at ang [pagbibigay ng] zakāh, at sa takot kay Allāh na siyang ugat ng bawat kabutihan.

• الجهاد والإيمان بالله أفضل من سقاية الحاج وعمارة المسجد الحرام بدرجات كثيرة؛ لأن الإيمان أصل الدين، وأما الجهاد في سبيل الله فهو ذروة سنام الدين.

Ang pakikibaka at ang pananampalataya kay Allāh ay higit na mainam sa maraming antas kaysa sa pagpapainom sa tagasagawa ng ḥajj at pagtataguyod sa Masjid na Pinakababanal dahil ang pananampalataya ay ugat ng relihiyon samantalang ang pakikibaka naman ayon sa landas ni Allāh ay tuktok ng tugatog ng Relihiyon.