ترجمة معاني آية 20 سورة التوبة - الترجمة الفلبينية (تجالوج) للمختصر في تفسير القرآن الكريم - موسوعة القرآن الكريم

آية: 20

ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَهَاجَرُواْ وَجَٰهَدُواْ فِي سَبِيلِ ٱللَّهِ بِأَمۡوَٰلِهِمۡ وَأَنفُسِهِمۡ أَعۡظَمُ دَرَجَةً عِندَ ٱللَّهِۚ وَأُوْلَٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡفَآئِزُونَ

Ang mga nagsama sa pananampalataya kay Allāh, paglikas mula sa bayan ng kawalang-pananampalataya patungo sa bayan ng Islām, at pakikibaka ayon sa landas ni Allāh sa pamamagitan ng mga yaman at mga sarili ay higit na dakila sa antas sa ganang kay Allāh kaysa sa iba pa sa kanila. Ang mga nailalarawang iyon sa mga katangiang iyon ay ang mga magkakamit ng Paraiso.

من فوائد الآيات في هذه الصفحة:

• في الآيات دلالة على محبة الله لعباده المؤمنين واعتنائه بأحوالهم، حتى إنه جعل من جملة المقاصد الشرعية شفاء ما في صدورهم وذهاب غيظهم.

Sa mga talata ng Qur'ān ay may pahiwatig sa pag-ibig ni Allāh sa mga lingkod Niyang mga mananampalataya at pagmamalasakit Niya sa mga kalagayan nila hanggang sa tunay na Siya ay gumawa na kabilang sa mga layon ng Batas ng Islām ang paglunas sa kinikimkim ng mga dibdib nila at ang pag-aalis ng ngitngit nila.

• شرع الله الجهاد ليحصل به هذا المقصود الأعظم، وهو أن يتميز الصادقون الذين لا يتحيزون إلا لدين الله من الكاذبين الذين يزعمون الإيمان.

Nagsabatas si Allāh ng pakikibaka upang matamo sa pamamagitan nito ang pinakadakilang nilalayong ito upang ang mga tapat na hindi kumikiling kundi sa Relihiyon ni Allāh ay maibukod sa mga sinungaling na nag-aangkin ng pananampalataya.

• عُمَّار المساجد الحقيقيون هم من وُصِفوا بالإيمان الصادق، وبالقيام بالأعمال الصالحة التي أُمُّها الصلاة والزكاة، وبخشية الله التي هي أصل كل خير.

Ang mga tunay na tagapagtaguyod ng mga masjid ay ang nailarawan sa pananampalatayang tapat, sa pagsasagawa ng mga gawaing maayos na ang pinakapangunahin ay ang pagdarasal at ang [pagbibigay ng] zakāh, at sa takot kay Allāh na siyang ugat ng bawat kabutihan.

• الجهاد والإيمان بالله أفضل من سقاية الحاج وعمارة المسجد الحرام بدرجات كثيرة؛ لأن الإيمان أصل الدين، وأما الجهاد في سبيل الله فهو ذروة سنام الدين.

Ang pakikibaka at ang pananampalataya kay Allāh ay higit na mainam sa maraming antas kaysa sa pagpapainom sa tagasagawa ng ḥajj at pagtataguyod sa Masjid na Pinakababanal dahil ang pananampalataya ay ugat ng relihiyon samantalang ang pakikibaka naman ayon sa landas ni Allāh ay tuktok ng tugatog ng Relihiyon.