ترجمة معاني آية 34 سورة البقرة - الترجمة الطاجيكية - خوجه ميروف خوجه مير - موسوعة القرآن الكريم

آية: 34

وَإِذۡ قُلۡنَا لِلۡمَلَٰٓئِكَةِ ٱسۡجُدُواْ لِأٓدَمَ فَسَجَدُوٓاْ إِلَّآ إِبۡلِيسَ أَبَىٰ وَٱسۡتَكۡبَرَ وَكَانَ مِنَ ٱلۡكَٰفِرِينَ

34. Ва чун ба фариштагон гуфтем: «Одамро саҷда кунед!^[16]», ҳама саҷда карданд, ҷуз Иблис, ки рўй гардонд ва худсарона худро аз инсон боло донист. Ва ў аз зумраи инкоркунандагон ва нофармонравоёни Аллоҳ гардид ва кофир шуд.

[16]Бар ду қавл аст: Саҳеҳтарин он; саҷдаи ҳақиқӣ барои Одам алайҳи-с-салом ва дигаре дарбар мегирад маънои итоъат ва ба ҷо овардани амрҳои Ӯ таъолоро. Ва ин саҷда, саҷдаи таъзим, таҳийя (салом) аст, на саҷдаи ибодат. (Тафсири Бағавӣ 1\81)