ترجمة معاني آية 12 سورة لقمان - الترجمة الطاجيكية - خوجه ميروف خوجه مير - موسوعة القرآن الكريم

آية: 12

وَلَقَدۡ ءَاتَيۡنَا لُقۡمَٰنَ ٱلۡحِكۡمَةَ أَنِ ٱشۡكُرۡ لِلَّهِۚ وَمَن يَشۡكُرۡ فَإِنَّمَا يَشۡكُرُ لِنَفۡسِهِۦۖ وَمَن كَفَرَ فَإِنَّ ٱللَّهَ غَنِيٌّ حَمِيدٞ

12. Ва албатта, ба Луқмон (бандаи солеҳ) ҳикмат^[1997] додем ва ба ӯ гуфтем: «Аллоҳро шукр гӯй, зеро ҳар кӣ шукр гӯяд, албатта, ба фоидаи худ шукр гуфтааст ва ҳар кӣ ношукрӣ кунад, ҳароина, Аллоҳ аз шукргузории бандагонаш бениёз аст ва дар ҳама ҳол сутудааст!^[1998]»

[1997] Яъне, дониш дар дин ва ақли саломат ва сухани ҳақ
[1998]Яъне, сазовори ситоиш аст.