ترجمة معاني آية 41 سورة الأنبياء - الترجمة التايلندية للمختصر في تفسير القرآن الكريم - موسوعة القرآن الكريم

آية: 41

وَلَقَدِ ٱسۡتُهۡزِئَ بِرُسُلٖ مِّن قَبۡلِكَ فَحَاقَ بِٱلَّذِينَ سَخِرُواْ مِنۡهُم مَّا كَانُواْ بِهِۦ يَسۡتَهۡزِءُونَ

ถ้ากลุ่มชนของเจ้าเย้ยหยันเจ้า เจ้าไม่ใช่คนแรกที่ถูกกระทำเช่นนี้ บรรดาเราะสูลก่อนหน้าเจ้าได้ถูกเย้ยหยันมาก่อนแล้ว -โอ้ท่านเราะสูลเอ๋ย- ดังนั้นการลงโทษจึงได้ประสบกับบรรดาผู้ปฏิเสธที่เย้ยหยันเหล่านั้น พวกเขาเคยเยาะเย้ยถึงการลงโทษนั้น(ว่าเมื่อไรการลงโทษจะมาสักที) ในตอนที่บรรดาเราะสูลได้ตักเตือนพวกเขาตอนที่อยู่ในดุนยา

من فوائد الآيات في هذه الصفحة:

• بيان كفر من يستهزئ بالرسول، سواء بالقول أو الفعل أو الإشارة.

อธิบายถึงการตกอยู่ในสภาพการปฏิเสธศรัทธาสำหรับคนที่เยาะเย้ยต่อท่านเราะสูล ไม่ว่าจะเป็นทางวาจา การกระทำ หรือท่าทาง

• من طبع الإنسان الاستعجال، والأناة خلق فاضل.

ในบรรดานิสัยของมนุษย์คือชอบในความเร่งรีบ ในทางกลับกัน นิสัยแห่งการระมัดระวังเป็นคุณธรรมอันสูงส่ง

• لا يحفظ من عذاب الله إلا الله.

ไม่มีใครสามารถปกป้องจากบทลงโทษของอัลลอฮฺได้เว้นแต่อัลลอฮ์องค์เดียวเท่านั้น

• مآل الباطل الزوال، ومآل الحق البقاء.

จุดจบของความเท็จจะมลายหายไปในขณะที่จุดจบของความจริงนั้นคงอยู่ชั่วนิรันดร์