অৰ্থানুবাদ ছুৰা আন-নামল - আল-মুখতাচাৰ ফী তাফছীৰিল কোৰআনিল কাৰীমৰ আজেৰী অনুবাদ - পৃষ্ঠা নং 378 - আল-কোৰআনুল কাৰীমৰ বিশ্বকোষ

আয়াত: 14

وَجَحَدُواْ بِهَا وَٱسۡتَيۡقَنَتۡهَآ أَنفُسُهُمۡ ظُلۡمٗا وَعُلُوّٗاۚ فَٱنظُرۡ كَيۡفَ كَانَ عَٰقِبَةُ ٱلۡمُفۡسِدِينَ

Onlar bütün bu möcüzələrin Allah tərəfindən yəqin olmalarına baxmayaraq, etdikləri zülm və haqsızlıqlarlı üzündən bu açıq-aydın ayələri inkar edib, qəbul etmədilər. Ey Peyğəmbər! Küfr və günahlarla yer üzündə fitnə-fəsad törədənlərin aqibətinin ne­cə olduğunu bir düşün!

আয়াত: 15

وَلَقَدۡ ءَاتَيۡنَا دَاوُۥدَ وَسُلَيۡمَٰنَ عِلۡمٗاۖ وَقَالَا ٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِ ٱلَّذِي فَضَّلَنَا عَلَىٰ كَثِيرٖ مِّنۡ عِبَادِهِ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ

Biz Davuda və oğlu Süleyma­na elm verdik. Quşların dilini bilmək də bu elmə aid idi. Davud və Süleyman, İzzət və Cəlal sahibi olan Allaha şükür edərək belə dedi­lər: "Bizə elm və peyğəmbərlik bəxş edərək, bizi bir çox mömin qullarından üstün tutan Alla­ha həmd olsun!".

আয়াত: 16

وَوَرِثَ سُلَيۡمَٰنُ دَاوُۥدَۖ وَقَالَ يَٰٓأَيُّهَا ٱلنَّاسُ عُلِّمۡنَا مَنطِقَ ٱلطَّيۡرِ وَأُوتِينَا مِن كُلِّ شَيۡءٍۖ إِنَّ هَٰذَا لَهُوَ ٱلۡفَضۡلُ ٱلۡمُبِينُ

Süleyman atası Davuda peyğəmbərlikdə, elmdə və mülkdə varis oldu. O, uca Allahın ona və atasına bəxş etdiyi nemətindən bəhs edərək belə dedi: "Ey in­san­lar! Allah bizə quşların dilini öy­rətdi və O bizə peyğəmbərlərə padşahlara verdiyi hər şeydən ve­­rdi. Şübhəsiz ki, uca Allahın bizə bəxş etdiyi bu nemətlər, bizə gös­tə­rilən açıq-aşkar üstünlük və fəzilətdir!"

আয়াত: 17

وَحُشِرَ لِسُلَيۡمَٰنَ جُنُودُهُۥ مِنَ ٱلۡجِنِّ وَٱلۡإِنسِ وَٱلطَّيۡرِ فَهُمۡ يُوزَعُونَ

Süleymanın in­sanlar­dan, cinlərdən və quşlardan olan qo­şu­nu top­la­ndı. və onlar hamısı mün­tə­zəm bir şəkildə gedirdilər.

আয়াত: 18

حَتَّىٰٓ إِذَآ أَتَوۡاْ عَلَىٰ وَادِ ٱلنَّمۡلِ قَالَتۡ نَمۡلَةٞ يَٰٓأَيُّهَا ٱلنَّمۡلُ ٱدۡخُلُواْ مَسَٰكِنَكُمۡ لَا يَحۡطِمَنَّكُمۡ سُلَيۡمَٰنُ وَجُنُودُهُۥ وَهُمۡ لَا يَشۡعُرُونَ

Nəhayət, onlar Şamdakı qarışqa vadisinə gəlib çatdıqda, qarışqalardan biri belə de­­di: "Ey qa­rışqalar! Yu­valarınıza girin ki, Süley­man və onun qo­şu­nu özləri də hiss et­mə­dən si­zi tapdayıb məhv etmə­sinlər. Əgər sizi hiss etsələr, sizi basıb tapdalamazlar!"

আয়াত: 19

فَتَبَسَّمَ ضَاحِكٗا مِّن قَوۡلِهَا وَقَالَ رَبِّ أَوۡزِعۡنِيٓ أَنۡ أَشۡكُرَ نِعۡمَتَكَ ٱلَّتِيٓ أَنۡعَمۡتَ عَلَيَّ وَعَلَىٰ وَٰلِدَيَّ وَأَنۡ أَعۡمَلَ صَٰلِحٗا تَرۡضَىٰهُ وَأَدۡخِلۡنِي بِرَحۡمَتِكَ فِي عِبَادِكَ ٱلصَّٰلِحِينَ

Süleyman qarışqanın sözünü eşitdiyi zaman onun bu sözünə təbəssüm edərək güldü və Rəbbinə dua edərək belə dedi: "Ey Rəb­bim! Mə­nə və valideyinlərimə əta et­di­yin nemətinə şükür et­mək üçün, Sənin razı qala­ca­ğın yax­şı əməli et­məyə məni müvəffəq et və məni Öz mərhə­mə­tinlə əməli­saleh qul­la­rı­na qo­vuş­dur!"

আয়াত: 20

وَتَفَقَّدَ ٱلطَّيۡرَ فَقَالَ مَالِيَ لَآ أَرَى ٱلۡهُدۡهُدَ أَمۡ كَانَ مِنَ ٱلۡغَآئِبِينَ

Süleyman quşları bir-bir nəzər­dən keçi­rib, hüdhüdü onların arasınada görməyincə belə dedi: "Hüdhüdü nə üçün gör­mü­rəm? Onu görməyimə mənə nəsə manemi oldu, yoxsa o bu­rada yoxdur?

আয়াত: 21

لَأُعَذِّبَنَّهُۥ عَذَابٗا شَدِيدًا أَوۡ لَأَاْذۡبَحَنَّهُۥٓ أَوۡ لَيَأۡتِيَنِّي بِسُلۡطَٰنٖ مُّبِينٖ

Süleyman hüdhüdün orada olmadığını bildikdən sonra belə dedi: "O, burada olmadığının üzürünü isbat edəcək mənə açıq-aşkar də­lil gə­tir­məsə, mən ona şid­dət­li bir əzab verəcəm, ya da cəza olara onu tutub bo­ğa­zını üz­əcəm!"

আয়াত: 22

فَمَكَثَ غَيۡرَ بَعِيدٖ فَقَالَ أَحَطتُ بِمَا لَمۡ تُحِطۡ بِهِۦ وَجِئۡتُكَ مِن سَبَإِۭ بِنَبَإٖ يَقِينٍ

Çox keçmədən hüdhüd gəldi və Süleymana - aleyhissəlam - belə dedi: "Mən, sənin bilmədiyin önəmli bir şeyi öyrəndim və sənə Səba əhlindən doğru və şübhə olmayan bir xəbər gətirdim!

এই পৃষ্ঠাৰ আয়াতসমূহৰ পৰা সংগৃহীত কিছুমান উপকাৰী তথ্য:

• التبسم ضحك أهل الوقار.

• Təbəssüm, vüqarlı kimsələrin gülüşüdür.

• شكر النعم أدب الأنبياء والصالحين مع ربهم.

• Nemətlərə şükür etmək, peyğəmbərlərin, salehlərin Rəbbinə qarşı olan ədəbindəndir.

• الاعتذار عن أهل الصلاح بظهر الغيب.

• Saleh kimsələrin iştirak etmədikləri məclislərdə onlar barədə irəli sürülən fikirlərə əsasən onlar haqqda pis zənnə qapanmayıb, onlar üçün üzür gətirmək gərəkdir.

• سياسة الرعية بإيقاع العقاب على من يستحقه، وقبول عذر أصحاب الأعذار.

• Cəmiyyət, günahkarı cəzalandırıb və üzür sahiblərinin üzürünü qəbul edərək idarə edilməlidir.

• قد يوجد من العلم عند الأصاغر ما لا يوجد عند الأكابر.

• Bəzən kiçiklər, böyüklərin sahib olmadıqları elmə sahib olurlar.