অৰ্থানুবাদ আয়াত 109 ছুৰা ছুৰা আল-আনআম - الترجمة الأذرية للمختصر في تفسير القرآن الكريم - আল-কোৰআনুল কাৰীমৰ বিশ্বকোষ

আয়াত: 109

وَأَقۡسَمُواْ بِٱللَّهِ جَهۡدَ أَيۡمَٰنِهِمۡ لَئِن جَآءَتۡهُمۡ ءَايَةٞ لَّيُؤۡمِنُنَّ بِهَاۚ قُلۡ إِنَّمَا ٱلۡأٓيَٰتُ عِندَ ٱللَّهِۖ وَمَا يُشۡعِرُكُمۡ أَنَّهَآ إِذَا جَآءَتۡ لَا يُؤۡمِنُونَ

Müşriklər bacardıqları ən möhkəm andlarla Allaha and içdilər ki, əgər Muhəmməd - səllallahu aleyhi və səlləm - on­ların təklif etdikləri ayələrdən hər hansı birini gəlsə, mütləq ona ina­nacaqlar. Ey Peyğəmbər! Onlara de: "Tələb etdiyiniz ayələr məndə deyil ki, onları sizin üçün nazil edim. Onlar Alla­hın ya­nındadır və istədiyi vaxt nazil edir". Ey Möminlər! Siz hara­dan bilə­siniz ki, əgər bu ayələr onların tələbinə uygun olaraq gəl­dik­də onlar ye­nə də iman gə­tir­məyəcəklər. Əksinə, yenə də öz inadkarlığında qalıb, inkar edəcəklər, çünki onlar haqq yolunu istəmirlər.

এই পৃষ্ঠাৰ আয়াতসমূহৰ পৰা সংগৃহীত কিছুমান উপকাৰী তথ্য:

• تنزيه الله تعالى عن الظلم الذي ترسِّخُه عقيدة (الجَبْر)، وبيان أن كفر العباد وشركهم أمر يحدث باختيارهم.

• Cəbriyyə əqidəsinin əksi olaraq uca Allahı zülm etməkdən uzaq tutmağın və qulların Allaha qarşı küfür və şirk etməsi onların öz ixtiyarı ilə baş verməsinin bəyanı.

• ليس بمقدور نبي من الأنبياء أن يأتي بآية من عند نفسه، أو متى شاء، بل ذلك أمر مردود لله تعالى، فهو القادر وحده على ذلك، وهو الحكيم الذي يُقَدِّر نوع الآية ووقت إظهارها.

• Peyğəmbərlərdən hər hansı bir peyğəmbər istədiyi zaman özündən bir ayə gətirməyə qadir deyildir, əksinə bu Allaha aid olan bir işdir. Buna yalnız Allah qadirdir. O, hikmət sahibidir, hansı ayəni və nə vaxt göstərmək lazım olduğunu O, daha yaxşı bilir.

• النهي عن سب آلهة المشركين حذرًا من مفسدة أكبر وهي التعدي بالسب على جناب رب العالمين.

• Müşriklər həddi aşıb aləmlərin Rəbbini söymələrinin qarşısını almaq məqsədi ilə onların ilahlarını söyməyin qadağan olunması.

• قد يحول الله سبحانه وتعالى بين العبد والهداية، ويُصرِّف بصره وقلبه على غير الطاعة؛ عقوبة له على اختياره الكفر.

• Bəzən Uca Allah, insan küfürü seçdiyi üçün ona cəza olaraq qul ilə haqq arasında bir maneə qoyur, qəlbini və gözünü haqqı görməkdən yayındırır.