অৰ্থানুবাদ ছুৰা আল-মায়িদাহ - দাৰী অনুবাদ- মহম্মদ আনোৱাৰ বদখশানী - পৃষ্ঠা নং 121 - আল-কোৰআনুল কাৰীমৰ বিশ্বকোষ

আয়াত: 78

لُعِنَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ مِنۢ بَنِيٓ إِسۡرَٰٓءِيلَ عَلَىٰ لِسَانِ دَاوُۥدَ وَعِيسَى ٱبۡنِ مَرۡيَمَۚ ذَٰلِكَ بِمَا عَصَواْ وَّكَانُواْ يَعۡتَدُونَ

کافران بنی اسرائیل بر زبان داود و عیسی پسر مریم، مورد لعنت قرار گرفتند. این (لعنت) به سبب آن بود که نافرمانی می‌کردند و از حد می‌گذشتند.

আয়াত: 79

كَانُواْ لَا يَتَنَاهَوۡنَ عَن مُّنكَرٖ فَعَلُوهُۚ لَبِئۡسَ مَا كَانُواْ يَفۡعَلُونَ

(چون) آنان یکدیگر را از کارهای بدی که می‌کردند، منع نمی‌کردند. البته چه بد است آنچه می‌کردند.

আয়াত: 80

تَرَىٰ كَثِيرٗا مِّنۡهُمۡ يَتَوَلَّوۡنَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْۚ لَبِئۡسَ مَا قَدَّمَتۡ لَهُمۡ أَنفُسُهُمۡ أَن سَخِطَ ٱللَّهُ عَلَيۡهِمۡ وَفِي ٱلۡعَذَابِ هُمۡ خَٰلِدُونَ

بسیاری از ایشان را می‌بینی که با کافران دوستی می‌کنند، البته چه بد است آنچه نفس‌هایشان برای آنها پیش فرستاده است، به سبب اینکه الله از آنها ناراض شده است و آنها در عذاب برای همیشه‌اند.

আয়াত: 81

وَلَوۡ كَانُواْ يُؤۡمِنُونَ بِٱللَّهِ وَٱلنَّبِيِّ وَمَآ أُنزِلَ إِلَيۡهِ مَا ٱتَّخَذُوهُمۡ أَوۡلِيَآءَ وَلَٰكِنَّ كَثِيرٗا مِّنۡهُمۡ فَٰسِقُونَ

و اگر آنها به الله و پیغمبر و به آنچه به‌سوی او نازل شده، ایمان می‌آوردند، آنان (کفار) را دوست نمی‌گرفتند، و ليكن بسیاری از آنها فاسق (و نافرمان)‌اند.

আয়াত: 82

۞ لَتَجِدَنَّ أَشَدَّ ٱلنَّاسِ عَدَٰوَةٗ لِّلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱلۡيَهُودَ وَٱلَّذِينَ أَشۡرَكُواْۖ وَلَتَجِدَنَّ أَقۡرَبَهُم مَّوَدَّةٗ لِّلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱلَّذِينَ قَالُوٓاْ إِنَّا نَصَٰرَىٰۚ ذَٰلِكَ بِأَنَّ مِنۡهُمۡ قِسِّيسِينَ وَرُهۡبَانٗا وَأَنَّهُمۡ لَا يَسۡتَكۡبِرُونَ

البته یهودیان و مشرکان را سخت‌ترین دشمن مسلمانان می‌یابی، و البته مهربانترین مردم نسبت به مسلمانان آنانی را می‌یابی که گفتند: ما نصاری‌ایم. این (محبت نصاری با مسلمانان) به سبب این است که از آنان کشیشان و گوشه‌نشینان هستند و (نیز) به سبب آن است که آنان (نصاری) تکبر نمی‌ورزند (از پذیرفتن سخن حق).

আয়াত: 83

وَإِذَا سَمِعُواْ مَآ أُنزِلَ إِلَى ٱلرَّسُولِ تَرَىٰٓ أَعۡيُنَهُمۡ تَفِيضُ مِنَ ٱلدَّمۡعِ مِمَّا عَرَفُواْ مِنَ ٱلۡحَقِّۖ يَقُولُونَ رَبَّنَآ ءَامَنَّا فَٱكۡتُبۡنَا مَعَ ٱلشَّٰهِدِينَ

و چون (دانشمندان و منصفان نصاری) آنچه را که بر پیغمبر (محمد ج) نازل شده بشنوند، می‌بینی که چشمانشان پر از اشک می‌شود به سبب آنچه از حق شناخته‌اند، (و) می‌گویند: ای پروردگار ما! ما ایمان آورده ایم؛ پس ما را در زمرۀ گواهان (بر صدق محمد ج) بنویس.