অৰ্থানুবাদ ছুৰা আল-ইছৰা - ডাচ অনুবাদ- মৰ্কজ ৰুওৱাদুত তাৰ্জামাহ - পৃষ্ঠা নং 292 - আল-কোৰআনুল কাৰীমৰ বিশ্বকোষ

আয়াত: 97

وَمَن يَهۡدِ ٱللَّهُ فَهُوَ ٱلۡمُهۡتَدِۖ وَمَن يُضۡلِلۡ فَلَن تَجِدَ لَهُمۡ أَوۡلِيَآءَ مِن دُونِهِۦۖ وَنَحۡشُرُهُمۡ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ عَلَىٰ وُجُوهِهِمۡ عُمۡيٗا وَبُكۡمٗا وَصُمّٗاۖ مَّأۡوَىٰهُمۡ جَهَنَّمُۖ كُلَّمَا خَبَتۡ زِدۡنَٰهُمۡ سَعِيرٗا

97. En hij die door Allah geleid wordt, hij wordt recht geleid, maar hij die Hij laat dwalen, voor zo iemand kunnen jullie geen helpers naast Hem vinden en Wij zullen hen op de Dag der Opstanding op hun gezichten doen opwekken terwijl zij blind, stom en doof zijn, hun verblijfplaats zal de hel zijn en als het afneemt zullen Wij voor hen de felheid van het vuur doen toenemen^[1].

[1]Dus degene die in deze wereld op zijn gezicht loopt inplaats van op zijn voeten zal ook zo opgewekt worden. M.a.w: degene die in plaats van de waarheid van zijn Heer te volgen de valsheid volgt zal op zijn gezicht worden opgewekt.

আয়াত: 98

ذَٰلِكَ جَزَآؤُهُم بِأَنَّهُمۡ كَفَرُواْ بِـَٔايَٰتِنَا وَقَالُوٓاْ أَءِذَا كُنَّا عِظَٰمٗا وَرُفَٰتًا أَءِنَّا لَمَبۡعُوثُونَ خَلۡقٗا جَدِيدًا

98. Dat is hun vergelding omdat zij Onze tekenen ontkenden en zeiden: “Als wij tot botten en stof vergaan zijn, zullen wij dan werkelijk als een nieuwe schepping herrijzen?”

আয়াত: 99

۞ أَوَلَمۡ يَرَوۡاْ أَنَّ ٱللَّهَ ٱلَّذِي خَلَقَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ قَادِرٌ عَلَىٰٓ أَن يَخۡلُقَ مِثۡلَهُمۡ وَجَعَلَ لَهُمۡ أَجَلٗا لَّا رَيۡبَ فِيهِ فَأَبَى ٱلظَّٰلِمُونَ إِلَّا كُفُورٗا

99. Zien zij dan niet dat Allah, Die de hemelen en de aarde geschapen heeft, in staat is om het gelijke daarvan te scheppen. En Hij heeft voor hen tot een vastgestelde termijn besloten, waar geen twijfel over is. Maar de onrechtvaardigen weigeren (de waarheid en accepteren niets anders) dan ongeloof.

আয়াত: 100

قُل لَّوۡ أَنتُمۡ تَمۡلِكُونَ خَزَآئِنَ رَحۡمَةِ رَبِّيٓ إِذٗا لَّأَمۡسَكۡتُمۡ خَشۡيَةَ ٱلۡإِنفَاقِۚ وَكَانَ ٱلۡإِنسَٰنُ قَتُورٗا

100. Zeg: “Als jullie de schatten van de genade van mijn Heer bezaten, dan zouden jullie zeker jullie weerhouden (van het uitgeven) uit vrees dat (het uitgeput zou raken) en de mens is altijd gierig!”

আয়াত: 101

وَلَقَدۡ ءَاتَيۡنَا مُوسَىٰ تِسۡعَ ءَايَٰتِۭ بَيِّنَٰتٖۖ فَسۡـَٔلۡ بَنِيٓ إِسۡرَٰٓءِيلَ إِذۡ جَآءَهُمۡ فَقَالَ لَهُۥ فِرۡعَوۡنُ إِنِّي لَأَظُنُّكَ يَٰمُوسَىٰ مَسۡحُورٗا

101. En voorwaar Wij gaven Moesa negen duidelijke tekenen. Vraag dan de Kinderen van Israël toen hij tot hen kwam, en de Farao tegen hem zei: “O Moesa! Ik denk inderdaad dat jij betoverd bent.”

আয়াত: 102

قَالَ لَقَدۡ عَلِمۡتَ مَآ أَنزَلَ هَٰٓؤُلَآءِ إِلَّا رَبُّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ بَصَآئِرَ وَإِنِّي لَأَظُنُّكَ يَٰفِرۡعَوۡنُ مَثۡبُورٗا

102. (Moesa) zei: “Waarlijk jij weet dat deze tekenen door niemand anders dan door de Heer van de hemelen en de aarde als duidelijk naar beneden zijn gestuurd. En ik denk zeker O Farao dat jij tot de vernietiging gedoemd bent!”

আয়াত: 103

فَأَرَادَ أَن يَسۡتَفِزَّهُم مِّنَ ٱلۡأَرۡضِ فَأَغۡرَقۡنَٰهُ وَمَن مَّعَهُۥ جَمِيعٗا

103. Dus liet hij hen uit het land verwijderen. Maar Wij verdronken hem en allen die met hem waren.

আয়াত: 104

وَقُلۡنَا مِنۢ بَعۡدِهِۦ لِبَنِيٓ إِسۡرَٰٓءِيلَ ٱسۡكُنُواْ ٱلۡأَرۡضَ فَإِذَا جَآءَ وَعۡدُ ٱلۡأٓخِرَةِ جِئۡنَا بِكُمۡ لَفِيفٗا

104. En na hem zeiden Wij tot de Kinderen van Israël: “Woon in het land, en als de uiteindelijke en laatste belofte (de Dag des oordeels) nadert op aarde. Dan brengen Wij jullie op als een gemengde menigte ^[1]."

[1]Voor de afrekening van goede en slechte daden.