অৰ্থানুবাদ ছুৰা আত-তাওবাহ - পশতু অনুবাদ- মৰ্কজ ৰুওৱাদুত তাৰ্জামাহ - পৃষ্ঠা নং 196 - আল-কোৰআনুল কাৰীমৰ বিশ্বকোষ

আয়াত: 55

فَلَا تُعْجِبْكَ اَمْوَالُهُمْ وَلَاۤ اَوْلَادُهُمْ ؕ— اِنَّمَا یُرِیْدُ اللّٰهُ لِیُعَذِّبَهُمْ بِهَا فِی الْحَیٰوةِ الدُّنْیَا وَتَزْهَقَ اَنْفُسُهُمْ وَهُمْ كٰفِرُوْنَ ۟

نو د دوى مالونه او خېلخانې دې حيران نه كړي، په حقيقت كې الله غواړي چې په دې سره يې هم په دنيايي ژوند كې وځوروي او هم يې په داسې حالت كې ساګانې وخېژي چې دوى كافران وي.

আয়াত: 56

وَیَحْلِفُوْنَ بِاللّٰهِ اِنَّهُمْ لَمِنْكُمْ ؕ— وَمَا هُمْ مِّنْكُمْ وَلٰكِنَّهُمْ قَوْمٌ یَّفْرَقُوْنَ ۟

او هغوى په الله قسمونه كوي چې تاسو سره دي، حال دا چې له تاسو سره نه دي خو دوى داسې خلک دي چې (تاسو نه) ډاريږي.

আয়াত: 57

لَوْ یَجِدُوْنَ مَلْجَاً اَوْ مَغٰرٰتٍ اَوْ مُدَّخَلًا لَّوَلَّوْا اِلَیْهِ وَهُمْ یَجْمَحُوْنَ ۟

كه هغوى څه پټونې، سمڅې يا (كوم بل) د ننوتلو ځاى موندلاى نو په منډه منډه به ورګرځېدلي وو.

আয়াত: 58

وَمِنْهُمْ مَّنْ یَّلْمِزُكَ فِی الصَّدَقٰتِ ۚ— فَاِنْ اُعْطُوْا مِنْهَا رَضُوْا وَاِنْ لَّمْ یُعْطَوْا مِنْهَاۤ اِذَا هُمْ یَسْخَطُوْنَ ۟

او ځينې يې د خيراتونو په (وېش) كې پر تا عيب وايي، نو كه څه برخه ترې وركړې شي، خوشاله شي او كه ترې ورنه كړى شي نو سمدستي بيا غوسه كيږي.

আয়াত: 59

وَلَوْ اَنَّهُمْ رَضُوْا مَاۤ اٰتٰىهُمُ اللّٰهُ وَرَسُوْلُهٗ ۙ— وَقَالُوْا حَسْبُنَا اللّٰهُ سَیُؤْتِیْنَا اللّٰهُ مِنْ فَضْلِهٖ وَرَسُوْلُهٗۤ ۙ— اِنَّاۤ اِلَی اللّٰهِ رٰغِبُوْنَ ۟۠

او كه دوى په هغه څه رضا شوي وى چې الله او رسول يې وركړي دي او ويلي يې وى چې الله زموږ لپاره كافي دى هغه به له خپل فضله څه راكړي او د هغه رسول به هم څه (برخه) راكړي، بې شكه موږ د هماغه الله په لور رغبت (تمه) كوونكي يو.

আয়াত: 60

اِنَّمَا الصَّدَقٰتُ لِلْفُقَرَآءِ وَالْمَسٰكِیْنِ وَالْعٰمِلِیْنَ عَلَیْهَا وَالْمُؤَلَّفَةِ قُلُوْبُهُمْ وَفِی الرِّقَابِ وَالْغٰرِمِیْنَ وَفِیْ سَبِیْلِ اللّٰهِ وَابْنِ السَّبِیْلِ ؕ— فَرِیْضَةً مِّنَ اللّٰهِ ؕ— وَاللّٰهُ عَلِیْمٌ حَكِیْمٌ ۟

خبره دا ده چې دا خيراتونه خو يوازې د فقيرانو، بې وزلو، په هغو (كې) كاركوونكو، هغوى چې په زړونو كې يې الفت اچولى شي، مريانو (ازادولو)، پوروړو، د الله په لار كې (مصروفو) او مسافرو لپاره دي، دا د الله له لوري يوه فريضه ده او الله ډېر ځيرک پوه دى.

আয়াত: 61

وَمِنْهُمُ الَّذِیْنَ یُؤْذُوْنَ النَّبِیَّ وَیَقُوْلُوْنَ هُوَ اُذُنٌ ؕ— قُلْ اُذُنُ خَیْرٍ لَّكُمْ یُؤْمِنُ بِاللّٰهِ وَیُؤْمِنُ لِلْمُؤْمِنِیْنَ وَرَحْمَةٌ لِّلَّذِیْنَ اٰمَنُوْا مِنْكُمْ ؕ— وَالَّذِیْنَ یُؤْذُوْنَ رَسُوْلَ اللّٰهِ لَهُمْ عَذَابٌ اَلِیْمٌ ۟

او ځينې يې بيا پيغمبر ځوروي او وايي چې دى خو ټول (غوږونه) دى (د هر چا هره خبر اوري او مني)، ورته وايه هغه ستاسي د ښېګڼې اورېدونكى دى، په الله ايمان لري او په مومنانو باور كوي او له تاسو نه چې څوک ايمان لري د هغو لپاره (يو مخ) رحمت دى، او هغه كسان چې د الله رسول ځوروي د هغوى لپاره دردناک عذاب دى.