অৰ্থানুবাদ আয়াত 117 ছুৰা আত-তাওবাহ - পশতু অনুবাদ- চাৰফৰাজ - আল-কোৰআনুল কাৰীমৰ বিশ্বকোষ

আয়াত: 117

لَقَدْ تَّابَ اللّٰهُ عَلَی النَّبِیِّ وَالْمُهٰجِرِیْنَ وَالْاَنْصَارِ الَّذِیْنَ اتَّبَعُوْهُ فِیْ سَاعَةِ الْعُسْرَةِ مِنْ بَعْدِ مَا كَادَ یَزِیْغُ قُلُوْبُ فَرِیْقٍ مِّنْهُمْ ثُمَّ تَابَ عَلَیْهِمْ ؕ— اِنَّهٗ بِهِمْ رَءُوْفٌ رَّحِیْمٌ ۟ۙ

په رښتیا چې الله پاک په پیغمبر خپله لورینه وکړه او هم یې په هغو مهاجرینو او انصارو لورینه وکړه چې په سختیو کې یې د پيغمبر مننه کړې وه.که څه هم نژدې وو چې د ځینو زړونه د ورانۍ په لور کاږه شي بیا پرې الله پاک لورینه وکړه او له کږیدلو نه یې وژغورل بې شکه چې الله پاک پر هغوی ډیر مهربان او دډیر رحم څښتن دی.