অৰ্থানুবাদ আয়াত 120 ছুৰা ছুৰা আন-নাহল - আল-মুখতাচাৰ ফী তাফছীৰিল কোৰআনিল কাৰীমৰ ফাৰ্চী অনুবাদ - আল-কোৰআনুল কাৰীমৰ বিশ্বকোষ

আয়াত: 120

اِنَّ اِبْرٰهِیْمَ كَانَ اُمَّةً قَانِتًا لِّلّٰهِ حَنِیْفًا ؕ— وَلَمْ یَكُ مِنَ الْمُشْرِكِیْنَ ۟ۙ

همانا ابراهیم علیه السلام گرد آورندۀ خصلت‌های نیکو، پایدار بر طاعت پروردگارش، مایل از تمام ادیان به‌سوی دین اسلام بود، و هرگز از مشرکان نبوده است.

এই পৃষ্ঠাৰ আয়াতসমূহৰ পৰা সংগৃহীত কিছুমান উপকাৰী তথ্য:

• اقتضت رحمة الله أن يقبل توبة عباده الذين يعملون السوء من الكفر والمعاصي، ثم يتوبون ويصلحون أعمالهم، فيغفر الله لهم.

مقتضای رحمت الله چنین است که توبه آن دسته از بندگانش که کفر و سایر گناهان را انجام می‌دهند، سپس توبه می‌کنند و اعمال‌شان را اصلاح می‌گردانند می‌پذیرد، و آنها را می‌آمرزد.

• يحسن بالمسلم أن يتخذ إبراهيم عليه السلام قدوة له.

مسلمان باید ابراهیم علیه السلام را الگوی خویش قرار دهد.

• على الدعاة إلى دين الله اتباع هذه الطرق الثلاث: الحكمة، والموعظة الحسنة، والمجادلة بالتي هي أحسن.

دعوتگران به‌سوی دین الله باید از این سه راه پیروی کنند: حکمت، اندرز نیکو، و مجادله با روشی که نیکوتر است.

• العقاب يكون بالمِثْل دون زيادة، فالمظلوم منهي عن الزيادة في عقوبة الظالم.

کیفر به مثل و بدون زیاده‌روی است، یعنی مظلوم از افزودن بر کیفر ظالم نهی شده است.