অৰ্থানুবাদ ছুৰা আল-ৱাক্বিয়াহ - পাৰ্চী অনুবাদ - তাফছীৰ ছা'দী - পৃষ্ঠা নং 534 - আল-কোৰআনুল কাৰীমৰ বিশ্বকোষ

واقعه

আয়াত: 1

اِذَا وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ ۟ۙ

خداوند متعال از حالت قیامت که واقع می‌گردد و رخ دادن آن قطعی است خبر می‌دهد که:

আয়াত: 2

لَیْسَ لِوَقْعَتِهَا كَاذِبَةٌ ۟ۘ

﴿لَيۡسَ لِوَقۡعَتِهَا كَاذِبَةٌ﴾ هیچ شکّی در وقوع قیامت نیست، چون دلایل عقلی و نقلی آشکار، بر آن دلالت می‌نمایند و حکمت خداوند متعال دالّ بر آن است.

আয়াত: 3

خَافِضَةٌ رَّافِعَةٌ ۟ۙ

﴿خَافِضَةٞ رَّافِعَةٌ﴾ گروهی از مردمان را پایین می‌برد و به اسفل سافلین می‌رساند، و گروهی را بالا می‌برد و به اعلی علیّین می‌رساند. یا اینکه صدایش را پایین می‌آورد، به گونه‌ای که [فقط] آن کس که نزدیک است می‌شنود. و آن‌را بالا می‌برد، به گونه‌ای که آن کس که دور است می‌شنود.

আয়াত: 4

اِذَا رُجَّتِ الْاَرْضُ رَجًّا ۟ۙ

﴿إِذَا رُجَّتِ ٱلۡأَرۡضُ رَجّٗا﴾ آنگاه که زمین به حرکت و اضطراب در‌آید.

আয়াত: 5

وَّبُسَّتِ الْجِبَالُ بَسًّا ۟ۙ

﴿وَبُسَّتِ ٱلۡجِبَالُ بَسّٗا﴾ و آنگاه که کوه‌ها ریزه ریزه و متلاشی گردند

আয়াত: 6

فَكَانَتْ هَبَآءً مُّنْۢبَثًّا ۟ۙ

((فَكَانَتۡ هَبَآءٗ مُّنۢبَثّٗا﴾) و به صورت گرد و غبار پراکنده شوند، به گونه‌ای که زمین طوری می‌شود که نه در آن کوهی است و نه نشانه‌ای، و به صورت میدانی صاف و مسطّح که هیچ فراز و نشیبی در آن نیست درمی‌آید.

আয়াত: 7

وَّكُنْتُمْ اَزْوَاجًا ثَلٰثَةً ۟ؕ

﴿وَكُنتُمۡ أَزۡوَٰجٗا ثَلَٰثَةٗ﴾ و شما ای مخلوقات! طبق اعمال نیک و بدتان به سه گروه تقسیم خواهید شد.

আয়াত: 8

فَاَصْحٰبُ الْمَیْمَنَةِ ۙ۬— مَاۤ اَصْحٰبُ الْمَیْمَنَةِ ۟ؕ

سپس حالات گروه‌های سه‌گانه را توضیح داد و فرمود: ﴿فَأَصۡحَٰبُ ٱلۡمَيۡمَنَةِ مَآ أَصۡحَٰبُ ٱلۡمَيۡمَنَةِ﴾ سمت راستی‌ها، چه سمت راستی‌هایی؟ یعنی چقدر سعادتمند هستند، و چه وضع و حال خوبی دارند!

আয়াত: 9

وَاَصْحٰبُ الْمَشْـَٔمَةِ ۙ۬— مَاۤ اَصْحٰبُ الْمَشْـَٔمَةِ ۟ؕ

﴿وَأَصۡحَٰبُ ٱلۡمَشۡ‍َٔمَةِ مَآ أَصۡحَٰبُ ٱلۡمَشۡ‍َٔمَةِ﴾ و سمت چپی‌ها چه وضع و حال بدی دارند!

আয়াত: 10

وَالسّٰبِقُوْنَ السّٰبِقُوْنَ ۟ۙ

﴿وَٱلسَّٰبِقُونَ ٱلسَّٰبِقُونَ﴾ و کسانی که در دنیا در انجام کارهای خوب از دیگران پیشی گرفته‌اند، در آخرت پیشاپیش دیگران وارد بهشت می‌شوند.

আয়াত: 11

اُولٰٓىِٕكَ الْمُقَرَّبُوْنَ ۟ۚ

((أُوْلَٰٓئِكَ ٱلۡمُقَرَّبُونَ﴾) در آخرت پیشاپیش دیگران وارد بهشت می‌شوند.

আয়াত: 12

فِیْ جَنّٰتِ النَّعِیْمِ ۟

﴿فِي جَنَّٰتِ ٱلنَّعِيمِ﴾ کسانی که چنین‌اند، مقرّب درگاه خداوند هستند و در اعلی علیّین و در منازل بلندی که هیچ منزلی بالاتر از آن نیست در باغ‌های بهشت خواهند بود.

আয়াত: 13

ثُلَّةٌ مِّنَ الْاَوَّلِیْنَ ۟ۙ

و این‌هایی که ذکر شدند ﴿ثُلَّةٞ مِّنَ ٱلۡأَوَّلِينَ﴾ گروه زیادی از پیشینیان این امّت و غیره هستند.

আয়াত: 14

وَقَلِیْلٌ مِّنَ الْاٰخِرِیْنَ ۟ؕ

﴿وَقَلِيلٞ مِّنَ ٱلۡأٓخِرِينَ﴾ و گروه اندکی از پسینیان هستند. این بیانگر آن است که نخستین افراد این امّت از کسانی که بعد از آنان آمده‌اند فاضل‌تر هستند؛ چون مقرّبان، بیشترشان از پیشینیان امّت می‌باشند. و مقرّبان که خواصّ خلق می‌باشند

আয়াত: 15

عَلٰی سُرُرٍ مَّوْضُوْنَةٍ ۟ۙ

﴿عَلَىٰ سُرُرٖ مَّوۡضُونَةٖ﴾ بر تخت‌هایی خواهند نشست که با طلا و نقره و گوهر و دیگر آراستنی‌هایی که فقط خدا می‌داند آراسته شده‌اند.

আয়াত: 16

مُّتَّكِـِٕیْنَ عَلَیْهَا مُتَقٰبِلِیْنَ ۟

﴿مُّتَّكِ‍ِٔينَ عَلَيۡهَا﴾ بر این تخت‌ها با کمال آرامش و راحتی روبه‌روی همدیگر تکیه زده‌اند. ﴿مُتَقَٰبِلِينَ﴾ و آنها با محبّت و همدلی و مؤدبانه روبه‌روی هم می‌نشینند.