অৰ্থানুবাদ আয়াত 109 ছুৰা আল-মু'মিনূন - আল-মুখতাচাৰ ফী তাফছীৰিল কোৰআনিল কাৰীমৰ থাই অনুবাদ - আল-কোৰআনুল কাৰীমৰ বিশ্বকোষ

আয়াত: 109

إِنَّهُۥ كَانَ فَرِيقٞ مِّنۡ عِبَادِي يَقُولُونَ رَبَّنَآ ءَامَنَّا فَٱغۡفِرۡ لَنَا وَٱرۡحَمۡنَا وَأَنتَ خَيۡرُ ٱلرَّٰحِمِينَ

แท้จริงมีหมู่ชนกลุ่มหนึ่งจากปวงบ่าวของฉัน ที่ศรัทธาต่อฉัน พวกเขากล่าวว่า "ข้าแต่พระผู้อภิบาลของเรา พวกเราได้ศรัทธาต่อพระองค์ ดังนั้นขอพระองค์โปรดอภัยโทษต่อบาปของเรา และขอพระองค์ทรงเมตตาต่อเราด้วยความเมตตาของพระองค์ด้วยเถิด และพระองค์เท่านั้น ทรงเป็นผู้เมตตาที่ดียิ่ง"

এই পৃষ্ঠাৰ আয়াতসমূহৰ পৰা সংগৃহীত কিছুমান উপকাৰী তথ্য:

• الكافر حقير مهان عند الله.

ผู้ปฏิเศษศรัทธานั้นเป็นผู้ที่ต่ำต้อยและไม่มีค่าใดๆ ณ ที่อัลลอฮฺ

• الاستهزاء بالصالحين ذنب عظيم يستحق صاحبه العذاب.

การเยาะเย้ยต่อบรรดาคนคุณธรรมเป็นบาปอันใหญ่ยิ่งสมควรที่จะต้องถูกลงโทษ

• تضييع العمر لازم من لوازم الكفر.

การไม่ให้ความสำคัญต่อชีวิตเป็นผลที่นำไปสู่การปฏิเสธศรัทธา

• الثناء على الله مظهر من مظاهر الأدب في الدعاء.

การสรรเสริญต่ออัลลอฮฺนั้นเป็นหนึ่งในภาพพจน์ของมารยาทในการวิงวอนขอดุอาอ์

• لما افتتح الله سبحانه السورة بذكر صفات فلاح المؤمنين ناسب أن تختم السورة بذكر خسارة الكافرين وعدم فلاحهم.

เมื่อพระองค์อัลลอฮฺ ซุบฮานะฮูวะตะอาลา ได้ทรงเริ่มสูเราะฮฺด้วยการกล่าวถึงคุณลักษณะแห่งความความสำเร็จของเหล่าบรรดาผู้ศรัทธาแล้ว ก็เป็นเรื่องที่เหมาะสมที่จะทรงจบสุเราะฮฺด้วยการกล่าวถึงการขาดทุนของบรรดาผู้ปฏิเสธศรัทธาและการล้มเหลวของพวกเขา