অৰ্থানুবাদ আয়াত 110 ছুৰা ছুৰা আল-মু'মিনূন - الترجمة التايلندية للمختصر في تفسير القرآن الكريم - আল-কোৰআনুল কাৰীমৰ বিশ্বকোষ

আয়াত: 110

فَٱتَّخَذۡتُمُوهُمۡ سِخۡرِيًّا حَتَّىٰٓ أَنسَوۡكُمۡ ذِكۡرِي وَكُنتُم مِّنۡهُمۡ تَضۡحَكُونَ

แต่พวกเจ้าได้ถือเอาผู้ศรัทธาเหล่านั้นที่ร้องขอต่อพระเจ้าของพวกเขาเป็นที่ล้อเลียนขบขันพวกเขา และพวกเจ้าล้อเลียนพวกเขาจนกระทั่งลืมนึกถึงอัลลอฮฺ และพวกเจ้าก็หัวเราะเยาะเย้ยและล้อเลียนพวกเขา, sehingga hal itu melupakan kalian dari mengingat Allah, dan kalian juga selalu menertawakan mereka dengan tujuan mengolok-olok dan mencemooh merekaแต่พวกเจ้ากลับเอาผู้ศรัทธาที่วิงวอนขอต่อพระผู้อภิบาลของพวกเขา กลายเป็นสิ่งล้อเลียน และพวกเจ้ายังคงดูแคลนพวกเขา ดูถูกเยาะเย้ยพวกเขา จนกระทั้งการกระทำของพวกเจ้าเหล่านั้น ทำให้พวกเจ้าลืมรำลึกถึงอัลลอฮฺ และพวกเจ้าหัวเราะต่อพวกเขาเป็นการเยาะเย้ยดูถูกดูแคลนพวกเขา

এই পৃষ্ঠাৰ আয়াতসমূহৰ পৰা সংগৃহীত কিছুমান উপকাৰী তথ্য:

• الكافر حقير مهان عند الله.

ผู้ปฏิเศษศรัทธานั้นเป็นผู้ที่ต่ำต้อยและไม่มีค่าใดๆ ณ ที่อัลลอฮฺ

• الاستهزاء بالصالحين ذنب عظيم يستحق صاحبه العذاب.

การเยาะเย้ยต่อบรรดาคนคุณธรรมเป็นบาปอันใหญ่ยิ่งสมควรที่จะต้องถูกลงโทษ

• تضييع العمر لازم من لوازم الكفر.

การไม่ให้ความสำคัญต่อชีวิตเป็นผลที่นำไปสู่การปฏิเสธศรัทธา

• الثناء على الله مظهر من مظاهر الأدب في الدعاء.

การสรรเสริญต่ออัลลอฮฺนั้นเป็นหนึ่งในภาพพจน์ของมารยาทในการวิงวอนขอดุอาอ์

• لما افتتح الله سبحانه السورة بذكر صفات فلاح المؤمنين ناسب أن تختم السورة بذكر خسارة الكافرين وعدم فلاحهم.

เมื่อพระองค์อัลลอฮฺ ซุบฮานะฮูวะตะอาลา ได้ทรงเริ่มสูเราะฮฺด้วยการกล่าวถึงคุณลักษณะแห่งความความสำเร็จของเหล่าบรรดาผู้ศรัทธาแล้ว ก็เป็นเรื่องที่เหมาะสมที่จะทรงจบสุเราะฮฺด้วยการกล่าวถึงการขาดทุนของบรรดาผู้ปฏิเสธศรัทธาและการล้มเหลวของพวกเขา