অৰ্থানুবাদ ছুৰা আন-নিছা - আল-মুখতাচাৰ ফী তাফছীৰিল কোৰআনিল কাৰীমৰ থাই অনুবাদ - পৃষ্ঠা নং 104 - আল-কোৰআনুল কাৰীমৰ বিশ্বকোষ

আয়াত: 163

۞ إِنَّآ أَوۡحَيۡنَآ إِلَيۡكَ كَمَآ أَوۡحَيۡنَآ إِلَىٰ نُوحٖ وَٱلنَّبِيِّـۧنَ مِنۢ بَعۡدِهِۦۚ وَأَوۡحَيۡنَآ إِلَىٰٓ إِبۡرَٰهِيمَ وَإِسۡمَٰعِيلَ وَإِسۡحَٰقَ وَيَعۡقُوبَ وَٱلۡأَسۡبَاطِ وَعِيسَىٰ وَأَيُّوبَ وَيُونُسَ وَهَٰرُونَ وَسُلَيۡمَٰنَۚ وَءَاتَيۡنَا دَاوُۥدَ زَبُورٗا

โอ้ท่านเราะสูล แท้จริงเราได้ประทานวะฮ์ยูแก่เจ้าดั่งที่เราได้ประทานมันให้แก่บรรดานบีก่อนหน้าเจ้า ดังนั้นเจ้ามิใช่เราะสูลที่แปลกใหม่ และแท้จริงเราได้ประทานวะฮ์ยูแก่นูห์ และบรรดานบีที่มาหลังจากเขา และเราได้ประทานวะฮ์ยูแก่อิบรอฮีม และลูกชายทั้งสองของเขาอิสมาอีลกับอิสหาก และยะอ์กูบบุตรของอิสหาก และอัล-อัสบาฏ (พวกเขาคือบรรดานบีที่ถูกส่งยังเผ่าต่าง ๆ 12 เผ่าที่มาจากลูก ๆ ของนบียะอ์กูบ อลัยฮิสสลาม) และเราได้ให้คัมภีร์ซะบูรแก่ดาวูด

আয়াত: 164

وَرُسُلٗا قَدۡ قَصَصۡنَٰهُمۡ عَلَيۡكَ مِن قَبۡلُ وَرُسُلٗا لَّمۡ نَقۡصُصۡهُمۡ عَلَيۡكَۚ وَكَلَّمَ ٱللَّهُ مُوسَىٰ تَكۡلِيمٗا

และเราได้ส่งบรรดาเราะซูลที่เราได้เล่าเรื่องราวของพวกเขาแก่เจ้าในอัลกุรอ่าน และบรรดาเราะซูลที่เราได้ส่งพวกเขาแต่ไม่ได้เล่าเรื่องราวของพวกเขาแก่เจ้าในอัลกุรอ่าน และการที่เราละทิ้งไม่เล่าเรื่องราวของพวกเขาในอัลกุรอาน(ให้แก่เจ้ารู้นั้น)เพราะหิกมะฮฺบางประการ และอัลลอฮฺได้พูดกับมูซาจริงๆ ที่เหมาะสมกับพระองค์ โดยไม่มีสื่อกลางใดๆ เพื่อเป็นการให้เกียรติแก่มูซา

আয়াত: 165

رُّسُلٗا مُّبَشِّرِينَ وَمُنذِرِينَ لِئَلَّا يَكُونَ لِلنَّاسِ عَلَى ٱللَّهِ حُجَّةُۢ بَعۡدَ ٱلرُّسُلِۚ وَكَانَ ٱللَّهُ عَزِيزًا حَكِيمٗا

เราได้ส่งพวกเขา (บรรดาเราะซูล) ในฐานะเป็นผู้แจ้งข่าวดีแก่ผู้ศรัทธาต่ออัลลอฮฺซึ่งผลบุญอันมีเกียรติ และเป็นผู้ตักเตือนผู้ปฏิเสธศรัทธาต่อพระองค์ซึ่งการลงโทษอันเจ็บปวด เพื่อว่ามนุษย์จะได้ไม่มีข้ออ้างใดๆมาแก้ตัวต่ออัลลอฮฺได้ หลังจากที่พระองค์ได้ส่งบรรดาเราะซูลมา และอัลลอฮฺเป็นผู้ทรงเดชานุภาพในอำนาจของพระองค์ ผู้ทรงปรีชาญาณในกำหนดการและปฏิบัติการของพระองค์

আয়াত: 166

لَّٰكِنِ ٱللَّهُ يَشۡهَدُ بِمَآ أَنزَلَ إِلَيۡكَۖ أَنزَلَهُۥ بِعِلۡمِهِۦۖ وَٱلۡمَلَٰٓئِكَةُ يَشۡهَدُونَۚ وَكَفَىٰ بِٱللَّهِ شَهِيدًا

หากชาวยิวปฏิเสธศรัทธาต่อเจ้า แท้จริงอัลลอฮฺทรงรับรองเจ้าว่าอัลกุรอ่านที่ถูกประทานลงมาแก่เจ้านั้นเป็นความจริง พระองค์ได้ประทานในอัลกุรอ่านนั้นซึ่งความรู้ของพระองค์ที่พระองค์ปรารถนาจะให้บ่าวของพระองค์รับรู้ในสิ่งที่พระองค์ชอบและพอพระทัย หรือสิ่งที่พระองค์รังเกียจและปฏิเสธ และบรรดามลาอิกะฮฺก็เป็นพยานเช่นกันว่าสิ่งที่เจ้าได้นำมา (หมายถึง อัลกุรอ่าน) นั้นเป็นความจริงพร้อมกับการเป็นพยานของอัลลอฮฺด้วย และเพียงพอแล้วที่อัลลอฮฺทรงเป็นพยานให้ เพราะการเป็นพยานของพระองค์นั้นเพียงพอแล้วโดยไม่ต้องพึ่งพยานอื่น

আয়াত: 167

إِنَّ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ وَصَدُّواْ عَن سَبِيلِ ٱللَّهِ قَدۡ ضَلُّواْ ضَلَٰلَۢا بَعِيدًا

แท้จริงบรรดาผู้ปฏิเสธศรัทธาต่อการเป็นนบีของเจ้า และขัดขวางผู้คน (ไม่ให้เข้าใกล้ ) ศาสนาอิสลาม แท้จริงพวกเขาได้ห่างไกลจากความสัจจริงอย่างไกลไปแล้ว

আয়াত: 168

إِنَّ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ وَظَلَمُواْ لَمۡ يَكُنِ ٱللَّهُ لِيَغۡفِرَ لَهُمۡ وَلَا لِيَهۡدِيَهُمۡ طَرِيقًا

แท้จริงบรรดาผู้ปฏิเสธศรัทธาต่ออัลลอฮฺและบรรดาเราะซูลของพระองค์ และอธรรมต่อตัวเองด้วยการคงอยู่บนการปฏิเสธศรัทธานั้น พระองค์จะไม่ทรงอภัยโทษแก่พวกเขาตราบใดที่พวกเขายังคงยืนกรานปฏิเสธศรัทธา และพระองค์จะไม่ทรงชี้แนะพวกเขาไปสู่เส้นทางที่สามารถให้พวกเขารอดพ้นจากการลงโทษของอัลลอฮฺได้อีกด้วย

আয়াত: 169

إِلَّا طَرِيقَ جَهَنَّمَ خَٰلِدِينَ فِيهَآ أَبَدٗاۚ وَكَانَ ذَٰلِكَ عَلَى ٱللَّهِ يَسِيرٗا

นอกจากแนวทางที่นำไปสู่นรกญะฮันนัมโดยที่พวกเขาจะได้รับการลงโทษอยู่ในนั้นตลอดกาล และนั่นเป็นสิ่งที่ง่ายดายสำหรับอัลลอฮฺ ไม่มีสิ่งใดสามารถขัดขวางพระองค์ได้

আয়াত: 170

يَٰٓأَيُّهَا ٱلنَّاسُ قَدۡ جَآءَكُمُ ٱلرَّسُولُ بِٱلۡحَقِّ مِن رَّبِّكُمۡ فَـَٔامِنُواْ خَيۡرٗا لَّكُمۡۚ وَإِن تَكۡفُرُواْ فَإِنَّ لِلَّهِ مَا فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۚ وَكَانَ ٱللَّهُ عَلِيمًا حَكِيمٗا

โอ้มวลมนุษย์ทั้งหลาย แท้จริงเราะซูล มุฮัมมัด ศ็อลลัลลอฮฺอลัยฮิวะซัลลัม ได้มายังพวกเจ้าด้วยการนำสัจธรรมและศาสนาที่เที่ยงตรงจากอัลลอฮฺ ดังนั้นจงศรัทธาต่อสิ่งที่ท่านได้นำมายังพวกเจ้าเถิด มันจะเป็นการดียิ่งสำหรับพวกเจ้าทั้งในโลกดุนยาและอาคิเราะฮฺ และหากพวกเจ้าปฏิเสธศรัทธาต่ออัลลอฮฺ แท้จริงอัลลอฮฺนั้นทรงมั่งมีเหนืออีหม่าน (การศรัทธา) ของพวกเจ้า และการปฏิเสธศรัทธาของพวกเจ้าก็ไม่อาจทำให้อัลลอฮฺได้รับความเดือดร้อนแต่อย่างใด เพราะทุกสิ่งที่อยู่ในชั้นฟ้าและแผ่นดิน และสิ่งที่อยู่ระหว่างทั้งสองนั้นล้วนเป็นกรรมสิทธิ์ของอัลลอฮฺทั้งสิ้น และอัลลอฮฺนั้นเป็นผู้ทรงรอบรู้ว่าใครสมควรได้รับฮิดายะฮฺ (ทางนำ) แล้วพระองค์ก็จะให้มันง่ายดายแก่เขา และทรงรอบรู้ว่าใครไม่สมควรได้รับมัน แล้วพระองค์ก็จะปิดบังเขาไม่ให้เจอกับทางนำนั้น พระองค์เป็นผู้ทรงปรีชาญาณทั้งในคำพูด การกระทำ บทบัญญัติ และการกำหนดของพระองค์

এই পৃষ্ঠাৰ আয়াতসমূহৰ পৰা সংগৃহীত কিছুমান উপকাৰী তথ্য:

• إثبات النبوة والرسالة في شأن نوح وإبراهيم وغيرِهما مِن ذرياتهما ممن ذكرهم الله وممن لم يذكر أخبارهم لحكمة يعلمها سبحانه.

•ยืนยันถึงการเป็นนบีและเราะซูลของนูหฺ อิบรอฮีม และคนอื่นๆ ที่มาจากทายาทของทั้งสอง ทั้งที่พระองค์ได้บอกเล่าเรื่องราวของพวกเขาและที่ไม่ได้บอก ด้วยเพราะหิกมะฮฺ (วิทยปัญญา) ที่พระองค์เท่านั้นทรงรอบรู้

• إثبات صفة الكلام لله تعالى على وجه يليق بذاته وجلاله، فقد كلّم الله تعالى نبيه موسى عليه السلام.

•ยืนยันถึงคุณลักษณะการพูดของอัลลอฮฺที่เหมาะสมคู่ควรกับพระองค์ เพราะแท้จริงพระองค์ได้พูดกับนบีของพระองค์มูซา อลัยฮิสสลาม

• تسلية النبي محمد عليه الصلاة والسلام ببيان أن الله تعالى يشهد على صدق دعواه في كونه نبيًّا، وكذلك تشهد الملائكة.

•ปลอบใจท่านนบี ศ็อลลัลลอฮอลัยฮิวะซัลลัม ด้วยการแจ้งว่าอัลลอฮฺนั้นทรงเป็นพยานให้ว่ามุฮัมมัดนั้นเป็นนบีจริง และบรรดามลาอิกะฮฺก็เป็นพยานเช่นนั้นด้วย