অৰ্থানুবাদ আয়াত 20 ছুৰা আল-ক্বাচাচ - আল-মুখতাচাৰ ফী তাফছীৰিল কোৰআনিল কাৰীমৰ তুৰ্কী অনুবাদ - আল-কোৰআনুল কাৰীমৰ বিশ্বকোষ

আয়াত: 20

وَجَآءَ رَجُلٞ مِّنۡ أَقۡصَا ٱلۡمَدِينَةِ يَسۡعَىٰ قَالَ يَٰمُوسَىٰٓ إِنَّ ٱلۡمَلَأَ يَأۡتَمِرُونَ بِكَ لِيَقۡتُلُوكَ فَٱخۡرُجۡ إِنِّي لَكَ مِنَ ٱلنَّٰصِحِينَ

Bu haber yayılınca, şehrin diğer ucundan bir adam, Musa -aleyhisselam-’ın yakalanmasından endişelenerek ona karşı merhametinden hızlıca geliverdi ve şöyle dedi: “Ey Musa! Firavun'un kavminin ileri gelenleri senin öldürülmen için istişare ediyorlar. Çabuk bu ülkeyi terk et! Şüphesiz ben, sana merhamet ederek seni yakalayıp öldürmemeleri için sana nasihat ediyorum."

এই পৃষ্ঠাৰ আয়াতসমূহৰ পৰা সংগৃহীত কিছুমান উপকাৰী তথ্য:

• الاعتراف بالذنب من آداب الدعاء.

Günahı itiraf etmek, duanın adabındandır.

• الشكر المحمود هو ما يحمل العبد على طاعة ربه، والبعد عن معصيته.

Övülen şükür, kulu Rabbine itaat etmeye ve günahından uzaklaşmaya sevk eden şükürdür.

• أهمية المبادرة إلى النصح خاصة إذا ترتب عليه إنقاذ مؤمن من الهلاك.

Bir Müminin helak olmaktan kurtulması söz konusu olduğunda nasihat etmekte acele etmenin önemi ifade edilmiştir.

• وجوب اتخاذ أسباب النجاة، والالتجاء إلى الله بالدعاء.

Kurtuluş sebepleri edinmenin ve Allah Teâlâ’ya dua ederek sığınmanın farz olduğu belirtilmiştir.