অৰ্থানুবাদ ছুৰা ইউনুছ - আল-মুখতাচাৰ ফী তাফছীৰিল কোৰআনিল কাৰীমৰ উজবেক অনুবাদ - পৃষ্ঠা নং 214 - আল-কোৰআনুল কাৰীমৰ বিশ্বকোষ

আয়াত: 43

وَمِنۡهُم مَّن يَنظُرُ إِلَيۡكَۚ أَفَأَنتَ تَهۡدِي ٱلۡعُمۡيَ وَلَوۡ كَانُواْ لَا يُبۡصِرُونَ

Эй Пайғамбар, мушриклар орасида сизга қалб кўзи билан эмас, оддий кўзи билан қарайдиганлари ҳам бор. Кўзи кўрларга кўрсата олармидингиз? Бу иш сизнинг қўлингиздан келмайди. Шунингдек кўзи кўрларни ҳидоятга бошлай олмайсиз.

আয়াত: 44

إِنَّ ٱللَّهَ لَا يَظۡلِمُ ٱلنَّاسَ شَيۡـٔٗا وَلَٰكِنَّ ٱلنَّاسَ أَنفُسَهُمۡ يَظۡلِمُونَ

Аллоҳ бандаларига зулм қилишдан Пок Зотдир. У бандаларига заррача зулм қилмайди. Лекин улар ўзларига ўзлари зулм қилиб, мутаассиблик, ноҳақлик, мутакаббирлик ва саркашлик ила ўзларини ўзлари ҳалокат чоҳига улоқтирадилар.

আয়াত: 45

وَيَوۡمَ يَحۡشُرُهُمۡ كَأَن لَّمۡ يَلۡبَثُوٓاْ إِلَّا سَاعَةٗ مِّنَ ٱلنَّهَارِ يَتَعَارَفُونَ بَيۡنَهُمۡۚ قَدۡ خَسِرَ ٱلَّذِينَ كَذَّبُواْ بِلِقَآءِ ٱللَّهِ وَمَا كَانُواْ مُهۡتَدِينَ

Аллоҳ инсонларни Қиёмат кунида ҳисоб-китоб учун тўплаганида улар бу дунё ҳаётида ҳам, қабрдаги ҳаётида ҳам кундузидан бир бир соатгина туриб, бир-бирлари билан танишгандек бўладилар. Қиёматнинг даҳшатидан шундан ортиқ нарсани эслай олмайдилар. Қиёмат куни Парвардигорлари билан учрашишни ёлғонга чиқарганлар ютқаздилар. Улар бу дунёда қайта тирилишга ишонмадилар. Ишонганларида ютқазиш балосидан қутулиб қолган бўлардилар.

আয়াত: 46

وَإِمَّا نُرِيَنَّكَ بَعۡضَ ٱلَّذِي نَعِدُهُمۡ أَوۡ نَتَوَفَّيَنَّكَ فَإِلَيۡنَا مَرۡجِعُهُمۡ ثُمَّ ٱللَّهُ شَهِيدٌ عَلَىٰ مَا يَفۡعَلُونَ

Эй Пайғамбар, Биз уларга азобни ваъда қилгандик. Энди ё тириклик пайтингизда ўша азобдан бир қисмини сизга кўрсатамиз ёки уни кўрсатмасимиздан олдин сизни вафот этдирамиз. Ҳар икки ҳолатда ҳам Қиёмат куни уларнинг қайтиб борар жойи Бизгадир. Аллоҳ уларнинг ҳамма ишларидан огоҳдир. Ҳеч бир нарса Аллоҳдан яширин бўлолмайди. Яқинда уларни амалларига яраша жазолайди.

আয়াত: 47

وَلِكُلِّ أُمَّةٖ رَّسُولٞۖ فَإِذَا جَآءَ رَسُولُهُمۡ قُضِيَ بَيۡنَهُم بِٱلۡقِسۡطِ وَهُمۡ لَا يُظۡلَمُونَ

Ўтган умматларнинг ҳар бирига бир пайғамбар юборилган. Пайғамбар келиб, рисолатни еткизгач, уни ёлғончига чиқарганларидан кейин уларнинг орасида адолат билан ҳукм қилинди. Аллоҳ Ўз фазли билан Пайғамбарига нажот берди ва Ўз адли билан золимларни ҳалок қилди. Улар заррача зулм қилинмасдан, амалларига яраша жазо олдилар.

আয়াত: 48

وَيَقُولُونَ مَتَىٰ هَٰذَا ٱلۡوَعۡدُ إِن كُنتُمۡ صَٰدِقِينَ

Анави кофирлар саркашлик ва тескарилик қилиб: "Гапинглар рост бўлса, айтинглар-чи, бизга ваъда қилган азобингиз қачон келади?", дейдилар.

আয়াত: 49

قُل لَّآ أَمۡلِكُ لِنَفۡسِي ضَرّٗا وَلَا نَفۡعًا إِلَّا مَا شَآءَ ٱللَّهُۗ لِكُلِّ أُمَّةٍ أَجَلٌۚ إِذَا جَآءَ أَجَلُهُمۡ فَلَا يَسۡتَـٔۡخِرُونَ سَاعَةٗ وَلَا يَسۡتَقۡدِمُونَ

Айтинг: "Мен ўзимга бирон фойда келтира олмайман, ўзимдан бирон зарарни даф ҳам қила олмайман. Шундай бўлгач, қандай қилиб, бошқаларга фойда ё зарар келтира олай? Фақат ва фақат Аллоҳнинг хоҳлагани бўлади. У Зотнинг ғайб оламини мен қаёқдан ҳам билардим. Аллоҳ ҳалокат ваъда қилган ҳар бир умматнинг белгиланган муддати бор. Уни Аллоҳдан ўзга ҳеч кимса билмайди. Муддати келганда, бир соатга бўлсин, уни ортга ҳам, олдга ҳам сура олмайдилар".

আয়াত: 50

قُلۡ أَرَءَيۡتُمۡ إِنۡ أَتَىٰكُمۡ عَذَابُهُۥ بَيَٰتًا أَوۡ نَهَارٗا مَّاذَا يَسۡتَعۡجِلُ مِنۡهُ ٱلۡمُجۡرِمُونَ

Эй Пайғамбар, анави азобни шошилтирмоқчи бўлаётганларга айтинг: "Айтинглар-чи, Аллоҳнинг азоби кечасими, кундузими, қайси вақтда келса ҳам уни шошилтиришдан сизларга нима фойди?"

আয়াত: 51

أَثُمَّ إِذَا مَا وَقَعَ ءَامَنتُم بِهِۦٓۚ ءَآلۡـَٰٔنَ وَقَدۡ كُنتُم بِهِۦ تَسۡتَعۡجِلُونَ

Сизларга ваъда қилинган азоб келганидан кейин иймон келтирасизларми? Одам олдин иймон келтирмаган бўлса, энди унинг иймони асқотмайди. Олдин ҳақни ёлғонга чиқариш билан ўзинглар азобни шошилтириб, энди ғишт қолипдан кўчганидан кейин иймон келтиряпсизларми?

আয়াত: 52

ثُمَّ قِيلَ لِلَّذِينَ ظَلَمُواْ ذُوقُواْ عَذَابَ ٱلۡخُلۡدِ هَلۡ تُجۡزَوۡنَ إِلَّا بِمَا كُنتُمۡ تَكۡسِبُونَ

Азобга гирифтор бўлганларидан кейин ундан халос бўлишни сўраб илтижо қиладилар. Шунда уларга: "Охиратдаги доимий азобни татийверинглар. Сизларга ўзингиз қилган куфру исёнингизга ярашагина жазо бериляпти, холос", дейилур.

আয়াত: 53

۞ وَيَسۡتَنۢبِـُٔونَكَ أَحَقٌّ هُوَۖ قُلۡ إِي وَرَبِّيٓ إِنَّهُۥ لَحَقّٞۖ وَمَآ أَنتُم بِمُعۡجِزِينَ

Эй Пайғамбар, мушриклар сиздан: "Бизга ваъда қилинган бу азоб ҳақиқатан юз берадими?", деб сўрайдилар. Айтинг: "Ҳа, Аллоҳга қасамки, у ҳақиқатда юз беради ва сизлар ундан қочиб-қутула олмассизлар".

এই পৃষ্ঠাৰ আয়াতসমূহৰ পৰা সংগৃহীত কিছুমান উপকাৰী তথ্য:

• الإنسان هو الذي يورد نفسه موارد الهلاك، فالله مُنَزَّه عن الظلم.

Инсон ўзини ўзи ҳалокат чоҳига улоқтиради. Аллоҳ зулмдан покдир.

• مهمة الرسول هي التبليغ للمرسل إليهم، والله يتولى حسابهم وعقابهم بحكمته، فقد يعجله في حياة الرسول أو يؤخره بعد وفاته.

Пайғамбарнинг вазифаси фақат етказиб қўйиш, холос. Бандаларни ҳисоб-китоб қилиш ва уларга жазо ёки мукофот бериш ишлари эса Аллоҳнинг ҳавола. У Зот Ўз ҳикмати билан бу ишни Пайғамбар алайҳиссаломнинг ҳаётлик пайтида қилиши ҳам, вафотидан кейинга қолдириши ҳам мумкин.

• النفع والضر بيد الله عز وجل، فلا أحد من الخلق يملك لنفسه أو لغيره ضرًّا ولا نفعًا.

Фойда ҳам, зарар ҳам улуғ ва буюк Аллоҳнинг қўлидадир. Бирон махлуқ ўзига ҳам, бировга ҳам на фойда ва на зарар келтира олади.

• لا ينفع الإيمان صاحبه عند معاينة الموت.

Ўлим нақд бўлиб қолганда кишига иймон келтириши фойда бермайди.