Translation of the meanings Surah An-Naba’ - Persian Translation - As-Saadi's interpretation - Page Number 583 - The Noble Qur'an Encyclopedia

Ayah: 31

اِنَّ لِلْمُتَّقِیْنَ مَفَازًا ۟ۙ

وقتی حالت گناهکاران را بیان کرد، سرانجام پرهیزگاران را نیز ذکر نمود و فرمود: ﴿إِنَّ لِلۡمُتَّقِينَ مَفَازًا﴾ بی‌گمان، کسانی که با انجام عبادت الهی و دوری از نافرمانی‌اش از خشم و ناخشنودی خداوند دوری و پرهیز کرده‌اند، رستگاری و موفقیت و نجات از جهنم بهرۀ ایشان است.

Ayah: 32

حَدَآىِٕقَ وَاَعْنَابًا ۟ۙ

﴿حَدَآئِقَ وَأَعۡنَٰبٗا﴾ باغ‌هایی که انواع درختان و انواع میوه‌ها و انواع انگورها را در بردارند. در میان این باغ‌ها رودها روان است. انگور را به طور خاص بیان کرد، چون مهم است و در این باغ‌ها به کثرت وجود دارد.

Ayah: 33

وَّكَوَاعِبَ اَتْرَابًا ۟ۙ

آنها در بهشت آن‌گونه که دل می‌خواهد همسرانی دارند، ﴿وَكَوَاعِبَ أَتۡرَابٗا﴾ دختران نوجوان نارپستان هم سن و سال. معمولاً افراد هم سن و سال را دوست می‌دارند و از هم لذّت می‌برند. و سنّی که آنها در آن هستند سی و سه سالگی است که بهترین سن جوانی است.

Ayah: 34

وَّكَاْسًا دِهَاقًا ۟ؕ

﴿وَكَأۡسٗا دِهَاقٗا﴾ و جامی پر از شراب که مایۀ لذّت نوشندگان است.

Ayah: 35

لَا یَسْمَعُوْنَ فِیْهَا لَغْوًا وَّلَا كِذّٰبًا ۟ۚۖ

﴿لَّا يَسۡمَعُونَ فِيهَا لَغۡوٗا﴾ یعنی آنها در بهشت سخن بیهوده و بی‌فایده‌ای نمی‌شنوند. ﴿وَلَا كِذَّٰبٗا﴾ و نه گناهی می‌شنوند. همان‌طور که خداوند متعال می‌فرماید: ﴿لَا يَسۡمَعُونَ فِيهَا لَغۡوٗا وَلَا تَأۡثِيمًا إِلَّا قِيلٗا سَلَٰمٗا سَلَٰمٗا﴾ آنها در آنجا سخن بیهوده و گناهی نمی‌شنوند. آنچه می‌شنوند [واژۀ زیبای] سلام است.

Ayah: 36

جَزَآءً مِّنْ رَّبِّكَ عَطَآءً حِسَابًا ۟ۙ

و خداوند این پاداش بزرگ را از سر فضل و احسان خودش به آنها عطا کرده است. ﴿جَزَآءٗ مِّن رَّبِّكَ عَطَآءً حِسَابٗا﴾ به سبب اعمالی که خداوند توفیق انجامش را به آنها داده، و آن را سببی برای رسیدن به نعمت‌های الهی قرار داده است، این پاداش بزرگ را دریافته‌اند.

Ayah: 37

رَّبِّ السَّمٰوٰتِ وَالْاَرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا الرَّحْمٰنِ لَا یَمْلِكُوْنَ مِنْهُ خِطَابًا ۟ۚ

کسی که این نعمت‌ها را به آنان بخشیده پروردگارشان است. ﴿رَّبِّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَمَا بَيۡنَهُمَا﴾ پروردگار آسمان‌ها و زمین و آنچه بین آنهاست. کسی که آسمان‌ها و زمین را آفریده و سامان داده است، ﴿ٱلرَّحۡمَٰنِ﴾ خداوند مهربانی که رحمت او همه چیز را فراگرفته، و او آنها را پرورش داده، و برآنان رحم نموده، و در حقّشان لطف کرده است تا این نعمت‌ها را به دست آورند. سپس عظمت و فرمانروایی بزرگ خداوند را در روز قیامت بیان کرد که همۀ مردم در آن روز ساکت هستند و سخن نمی‌گویند. ﴿لَا يَمۡلِكُونَ مِنۡهُ خِطَابٗا﴾ از عظمت خداوند نمی‌تواند سخنی بگوید، مگر کسی که خدا به او اجازه بدهد و سخن درستی بگوید. پس هیچ کس نمی‌تواند سخنی بگوید مگر با این دو شرط: یکی اینکه خداوند به او اجازۀ سخن گفتن را بدهد، دوم اینکه سخن درستی بگوید. چون ﴿ذَٰلِكَ ٱلۡيَوۡمُ ٱلۡحَقُّ﴾ آن روز، حق است و باطل در آن راه ندارد، و دروغ فایده‌ای نخواهد داشت.

Ayah: 38

یَوْمَ یَقُوْمُ الرُّوْحُ وَالْمَلٰٓىِٕكَةُ صَفًّا ۙۗؕ— لَّا یَتَكَلَّمُوْنَ اِلَّا مَنْ اَذِنَ لَهُ الرَّحْمٰنُ وَقَالَ صَوَابًا ۟

﴿يَوۡمَ يَقُومُ ٱلرُّوحُ وَٱلۡمَلَٰٓئِكَةُ صَفّٗا﴾ آن روزی است که جبرئیل -علیه السلام- که برترین فرشتگان است، و دیگر فرشتگان همه به صف می‌ایستند و در برابر خداوند فروتن می‌باشند. ﴿لَّا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنۡ أَذِنَ لَهُ ٱلرَّحۡمَٰنُ وَقَالَ صَوَابٗا﴾ و سخن نمی‌گویند، مگر کسی که خداوند مهربان به او اجازه دهد، و او نیز سخن راست و درست بگوید.

Ayah: 39

ذٰلِكَ الْیَوْمُ الْحَقُّ ۚ— فَمَنْ شَآءَ اتَّخَذَ اِلٰی رَبِّهٖ مَاٰبًا ۟

وقتی ترغیب نمود و بیم داد و مژده و هشدار داد فرمود: ﴿ذَٰلِكَ ٱلۡيَوۡمُ ٱلۡحَقُّۖ فَمَن شَآءَ ٱتَّخَذَ إِلَىٰ رَبِّهِۦ مَ‍َٔابًا﴾ آن روز راستین است؛ پس هرکس بخواهد، بازگشتگاهی نیک به سوی پروردگارش بجوید.

Ayah: 40

اِنَّاۤ اَنْذَرْنٰكُمْ عَذَابًا قَرِیْبًا ۖۚ۬— یَّوْمَ یَنْظُرُ الْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ یَدٰهُ وَیَقُوْلُ الْكٰفِرُ یٰلَیْتَنِیْ كُنْتُ تُرٰبًا ۟۠

﴿إِنَّآ أَنذَرۡنَٰكُمۡ عَذَابٗا قَرِيبٗا﴾ به راستی ما شما را از عذابی نزدیک بیم می‌دهیم. چون آن عذاب، نزدیک است و خواهد آمد؛ و هر آنچه که می‌آید نزدیک است. ﴿يَوۡمَ يَنظُرُ ٱلۡمَرۡءُ مَا قَدَّمَتۡ يَدَاهُ﴾ در آن روز، هرکس آنچه را که برای آن روز پیش فرستاده است نظاره می‌کند؛ یعنی به چیزی نگاه می‌کند که برایش اهمیت دارد و به سویش پناه می‌برد. پس در این جهان بنگرید که برای جهان آخرت چه چیزی پیش می‌فرستید. ﴿يَٰٓأَيُّهَا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ ٱتَّقُواْ ٱللَّهَ وَلۡتَنظُرۡ نَفۡسٞ مَّا قَدَّمَتۡ لِغَدٖۖ وَٱتَّقُواْ ٱللَّهَۚ إِنَّ ٱللَّهَ خَبِيرُۢ بِمَا تَعۡمَلُونَ﴾ ای مؤمنان! از خدا پروا بدارید، و هرکس بنگرد که برای فردا چه آماده کرده است. و از خدا پروا بدارید؛ بی‌گمان، خداوند به آنچه می‌کنید آگاه است. پس اگر در آن روز خیر و خوبی یافت، باید خدا را ستایش کند و اگر غیر از آن را یافت، جز خودش کسی را ملامت نکند. بنابراین کافران در روز قیامت از شدّت حسرت و ندامت آرزوی مرگ می‌کنند. ﴿وَيَقُولُ ٱلۡكَافِرُ يَٰلَيۡتَنِي كُنتُ تُرَٰبَۢا﴾ و کافر می‌گوید: «ای کاش من خاک می‌بودم!» از خداوند می‌خواهیم که ما را از کفر و همۀ بدی‌ها دور بدارد، بی‌گمان او بخشندۀ بزرگوار است.