ترجمهٔ معانی آیه 118 سوره سوره توبه - ترجمهٔ اینکو ـ دیان محمد - دایرة المعارف قرآن کریم

آیه: 118

وَعَلَى ٱلثَّلَٰثَةِ ٱلَّذِينَ خُلِّفُواْ حَتَّىٰٓ إِذَا ضَاقَتۡ عَلَيۡهِمُ ٱلۡأَرۡضُ بِمَا رَحُبَتۡ وَضَاقَتۡ عَلَيۡهِمۡ أَنفُسُهُمۡ وَظَنُّوٓاْ أَن لَّا مَلۡجَأَ مِنَ ٱللَّهِ إِلَّآ إِلَيۡهِ ثُمَّ تَابَ عَلَيۡهِمۡ لِيَتُوبُوٓاْۚ إِنَّ ٱللَّهَ هُوَ ٱلتَّوَّابُ ٱلرَّحِيمُ

( ߊ߬ ߣߴߊ߬ ߓߘߊ߫ ߖߘߍ߬ߟߊ߬ߛߊߦߌ ߡߌ߬ߘߊ߬ ߡߐ߰ ) ߛߓߊ߬ ߝߣߊ߫ ߦߋ߫ ߸ ߡߍ߲ ߠߎ߬ ߕߊ߫ ߓߌ߲߬ߓߊߏ ߓߐ߫ ߘߊ߫ ߕߐ߭ ߟߎ߬ ߕߊ ߡߊ߬ ، ߤߊ߲߯ ߘߎ߰ߞߟߏ ߣߴߊ߬ ߟߊ߫ ߦߙߌߥߊ ߜߍ߲߬ߘߍ߬ ߘߴߊ߬ߟߎ߫ ߡߊ߬ ، ߊ߬ ߣߴߊ߬ߟߎ߫ ߖߍ߬ߘߍ ߣߌ ߟߎ߫ ߜߍ߲߬ߘߍ߬ ߘߴߊ߬ߟߎ߫ ߡߊ߬ ، ߝߏ߫ ߊ߬ߟߎ߫ ߞߵߊ߬ ߖߌ߰ ߞߏ߫ ߘߏ߲߰ ߦߙߐ߫ ߕߍ߫ ߊ߬ߟߎ߬ ߟߴߊߟߊ߫ ߡߊ߬ ߸ ߝߏ߫ ߞߊ߬ ߕߊ߯ ߊߟߊ߫ ߖߍ߬ߘߍ ߟߋ߫ ߡߊ߬ ، ߊ߬ ߘߏ߲߬ ߞߊ߬ ߖߘߍ߬ߟߊ߬ߛߊߦߌ ߡߌ߬ߘߊ߫ ߏ߬ ߟߎ߬ ߦߋ߫ ߟߋ߬ ߸ ߛߴߊ߬ߟߎ߬ ߘߴߊ߬ߟߎ߫ ߖߘߍ߬ߟߊߛߊ߬ߦߌ߬ ، ߖߊ߯ߕߋ߬ ߸ ߊߟߊ߫ ߟߋ߫ ߖߘߍ߬ߟߊ߬ߛߊߦߌ ߡߌ߬ߘߊ߬ߓߊ߮ ߘߌ߫ ߸ ߊ߬ߟߋ ߟߋ߬ ߤߌߣߟߊ ߘߌ߫.