ترجمهٔ معانی آیه 29 سوره سوره قمر - ترجمهٔ فارسی دری - دایرة المعارف قرآن کریم

آیه: 29

فَنَادَوۡاْ صَاحِبَهُمۡ فَتَعَاطَىٰ فَعَقَرَ

پس یارشان را صدا کردند و او دست درازی کرد پس شتر را از پای در آورد.