ترجمهٔ معانی آیه 117 سوره سوره توبه - الترجمة اليونانية - دایرة المعارف قرآن کریم

آیه: 117

لَّقَد تَّابَ ٱللَّهُ عَلَى ٱلنَّبِيِّ وَٱلۡمُهَٰجِرِينَ وَٱلۡأَنصَارِ ٱلَّذِينَ ٱتَّبَعُوهُ فِي سَاعَةِ ٱلۡعُسۡرَةِ مِنۢ بَعۡدِ مَا كَادَ يَزِيغُ قُلُوبُ فَرِيقٖ مِّنۡهُمۡ ثُمَّ تَابَ عَلَيۡهِمۡۚ إِنَّهُۥ بِهِمۡ رَءُوفٞ رَّحِيمٞ

Πράγματι, ο Αλλάχ δέχτηκε τη μεταμέλεια του Προφήτη (για το ότι έδωσε την άδεια στους υποκριτές να μη βγουν για τη μάχη της Ταμπούκ), και των Αλ-Μουχατζιρείν (μεταναστών από τη Μάκκα) και των Αλ-Ανσάρ (υποστηρικτών, των κατοίκων της Μαντίνας) που τον ακολούθησαν (τον Προφήτη) την ώρα της κακουχίας (στο ταξίδι για τη μάχη της Ταμπούκ), αφού πρώτα κόντεψαν οι καρδιές κάποιων απ' αυτούς να παρεκκλίνουν (από το να βγουν για τη μάχη, επειδή ήταν μεγάλο ταξίδι, σε υπερβολική ζέστη και έλλειψη εφοδίων, στο σημείο που δύο άνδρες μοιράστηκαν έναν χουρμά, και κάποιοι άνδρες καβάλησαν εναλλάξ μία καμήλα). Έπειτα (ο Αλλάχ) δέχτηκε τη μεταμέλειά τους (και σταθεροποίησε τις καρδιές τους και βγήκαν για τη μάχη). Πράγματι, Αυτός είναι Ρα’ούφ (Πολυεπιεικής) και Ραχείμ (Πολυεύσπλαχνος) προς αυτούς.