ترجمهٔ معانی آیه 127 سوره سوره بقره - ترجمهٔ کردی ـ صلاح الدین - دایرة المعارف قرآن کریم

آیه: 127

وَإِذۡ يَرۡفَعُ إِبۡرَٰهِـۧمُ ٱلۡقَوَاعِدَ مِنَ ٱلۡبَيۡتِ وَإِسۡمَٰعِيلُ رَبَّنَا تَقَبَّلۡ مِنَّآۖ إِنَّكَ أَنتَ ٱلسَّمِيعُ ٱلۡعَلِيمُ

[ وَإِذْ يَرْفَعُ إِبْرَاهِيمُ الْقَوَاعِدَ مِنَ الْبَيْتِ وَإِسْمَاعِيلُ ] ئیبراهیم و ئیسماعیل (صه‌ڵات و سه‌لامی خوای گه‌وره‌یان له‌سه‌ر بێت) هه‌ردووكیان ئه‌ساسی كه‌عبه‌یان به‌رز ئه‌كرده‌وه‌ له‌و كاته‌دا فه‌رموویان: [ رَبَّنَا تَقَبَّلْ مِنَّا ] ئه‌ی په‌روه‌ردگار ئه‌م كاره‌ پیرۆزه‌مان لێ قبووڵ بكه‌ كه‌ دروست كردنی كه‌عبه‌یه‌ [ إِنَّكَ أَنْتَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (١٢٧) ] هه‌ر تۆ بیسه‌رو وه‌ڵامده‌ری دوعای وه‌ هه‌ر تۆ زۆر زانایت به‌ نیه‌تمان