ترجمهٔ معانی آیه 17 سوره سوره فصلت - ترجمهٔ کردی ـ صلاح الدین - دایرة المعارف قرآن کریم

آیه: 17

وَأَمَّا ثَمُودُ فَهَدَيۡنَٰهُمۡ فَٱسۡتَحَبُّواْ ٱلۡعَمَىٰ عَلَى ٱلۡهُدَىٰ فَأَخَذَتۡهُمۡ صَٰعِقَةُ ٱلۡعَذَابِ ٱلۡهُونِ بِمَا كَانُواْ يَكۡسِبُونَ

[ وَأَمَّا ثَمُودُ فَهَدَيْنَاهُمْ فَاسْتَحَبُّوا الْعَمَى عَلَى الْهُدَى ] قه‌ومی ثهمودیش ئێمه‌ ڕێگای ڕاستمان پێ ناساندن و بۆمان روون كردنه‌وه‌و بانگمان كردن بۆی له‌سه‌ر زمانی صاڵح پێغه‌مبه‌ر - صلی الله علیه وسلم - به‌ڵام ئه‌وان ڕێگای كوێری و كوفرو گومڕاییان هه‌ڵبژارد به‌سه‌ر ڕێگای هیدایه‌ت و گوێڕایه‌ڵی و ئیماندا [ فَأَخَذَتْهُمْ صَاعِقَةُ الْعَذَابِ الْهُونِ بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ (١٧) ] ئه‌مانیش خوای گه‌وره‌ سزای دان و زه‌وی له‌ ژێریاندا هه‌ژاندو به‌ ده‌نگێكی گه‌وره‌ له‌ ئاسمانه‌وه‌ له‌ ناوی بردن و سه‌رشۆڕو زه‌لیل و ڕیسوای كردن به‌هۆی كوفرو كرده‌وه‌ خراپه‌كانی خۆیانه‌وه‌ كه‌ حوشتره‌كه‌یان سه‌ربڕی.