ترجمهٔ معانی آیه 4 سوره سوره سجده - الترجمة الكردية الكرمانجية - دایرة المعارف قرآن کریم

آیه: 4

ٱللَّهُ ٱلَّذِي خَلَقَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضَ وَمَا بَيۡنَهُمَا فِي سِتَّةِ أَيَّامٖ ثُمَّ ٱسۡتَوَىٰ عَلَى ٱلۡعَرۡشِۖ مَا لَكُم مِّن دُونِهِۦ مِن وَلِيّٖ وَلَا شَفِيعٍۚ أَفَلَا تَتَذَكَّرُونَ

4. خودێیە، ئەوی ئەرد و ئەسمان و هندی د ناڤبەرا واندا د شەش ڕۆژاندا یێت چێ كرین، پاشی بلندبوو سەر عەرشی [بلندبوونەكا بێ چاوایی و هێژایی وی]، و هەوە ژ غەیری خودێ چو هاریكار و بەڕەڤان و مەهدەرچی نینن، ڤێجا ما هوین پێڤەناچن و چامان وەرناگرن.