ترجمهٔ معانی آیه 122 سوره انعام - ترجمه‌ى کردی کرمانجی ـ اسماعیل سگيری - دایرة المعارف قرآن کریم

آیه: 122

أَوَمَن كَانَ مَيۡتٗا فَأَحۡيَيۡنَٰهُ وَجَعَلۡنَا لَهُۥ نُورٗا يَمۡشِي بِهِۦ فِي ٱلنَّاسِ كَمَن مَّثَلُهُۥ فِي ٱلظُّلُمَٰتِ لَيۡسَ بِخَارِجٖ مِّنۡهَاۚ كَذَٰلِكَ زُيِّنَ لِلۡكَٰفِرِينَ مَا كَانُواْ يَعۡمَلُونَ

122. ما ئەوێ [دلێ وی ب گاورییێ] مری بیت، و پاشی مە ئەو [ب باوەرییێ] زێندی كربیت، و مە ڕۆناهییەك بۆ چێ كربیت، پێ د ناڤ خەلكیدا بچیت، ما وەكی وییە یێ د تاریستانێدا [تاریستانا گاورییێ] كو قەت ژێ دەرنەكەڤیت؟! [ئەرێ وەكی ئێكن؟ قەت وەكی ئێك نابن]، ئەها هۆسا ئەوێ گاوران دكر بۆ هاتییە خەملاندن.